Çaydanlık Masalı

Bir zamanlar ülkenin en zengin ailesinin evinde, özel olarak yapılmış çok ama çok değerli ve bir o kadar da güzel olan özel bir çaydanlık ve fincanlar varmış.

Bu çaydanlık çok özel olduğundan sadece onunla ilgilenen ve çay pişiren birde uşak varmış.

Uşak bu Çaydanlığa çok önem verir. Düşmemesi veya çizilmemesi için çok dikkatli davranırdı.

Çaydanlığın özel olarak muhafaza edildiği yerde bulunan kaşıklar, bardaklar, bıçaklar ve daha birçok eşya hep hayranlıkla çaydanlığa bakar. Onun yerinde olmak, onun kadar değer görmek isterlerdi.

Ama Çaydanlık ise her zaman camın dış tarafında duran en ufak rüzgarda bile sallanan vazodaki çiçeklere bakar “Keşke bende o güzel çiçeklerin vazosu olsaydım.” Diye düşünür dururmuş.

Bir yandan da o kadar çok ilgi görmesi hoşuna gidiyor. Uşağın kendisini düşürüp, kırmasından ve çizmesinden çok korkuyormuş.

Uşak Çaydanlığı her eline aldığında “Çaydanlık, aman dikkat et.” Dermiş.

Günler bu şekilde geçip giderken bir gün eve misafirler gelince, ev sahibi uşağa özel Çaydanlıkla çay servisi yapılmasını istemişti.

Mutfağa giden Uşak, özenle çaydanlığa sıcak suyu koyarak çayı demlemeye bırakmış.

Çay demlenince, çaydanlığı ve özel fincanları incilerle süslenmiş tepsinin üstüne koyan Uşak, salona doğru dikkatli bir şekilde giderken hizmetçiler tarafından yere düşürülmüş bir elmaya basınca ayağı kaymış.

Yere düşen fincanlar kırılmış, Çaydanlık ise çatlamıştı. Çatlayan Çaydanlık o kadar çok üzülmüştü ki, artık kimse ona değer vermeyecek hayran hayran bakamayacaktı.

Düşme sesiyle birlikte mutfağa gelen ev sahibi, çok sevdiği özel çaydanlığında çatlaklar olduğunu görünce uşağa ve yerdeki elmaya bakmış. Uşağın elmaya basarak kaydığını öğrenince de, uşağa “Yerdeki kırıkları topla ve hepsini çöpe at.” Demiş.

Uşağın gönlü o özel çaydanlığı çöpe atmaya el vermemiş. Düşen fincanları çöpe atmış. Çaydanlığı ise killere koymuş.

Kendi haline çok üzülen Çaydanlık, yapabileceği bir şey olmadığından artık yeni halini kabullenmek zorunda kalmıştı.

Aradan aylar geçmiş ilkbahar mevsimi gelip, çatmıştı. Bir sabah çaydanlığı killerden çıkaran uşak, özel olarak getirttiği toprağı çaydanlığın içine koyduktan sonra çok güzel bir çiçek tohumunu toprağa ekerek pencerenin önüne koymuştu.

Kısa bir süre sonra filizlenen bu tohum, zamanla büyüyerek kıpkırmızı yaprakları olan özel bir çiçeğe dönüşmüştü.

O güzel çiçeği ve özel çaydanlığı gören ev sahibi hayranlıkla ikisine bakarak “Sen çaydanlığı atmamış mıydın? Ne kadar da güzel olmuş.” Demiş.

Hayal ettiği gibi bir şeye dönüşen Çaydanlık ise etrafı seyrederken “En çok korktuğun şey başıma geldi. Ama onun sonucunda da hep hayal ettiğim şeye kavuştum. Demek oluyor ki, bazen kötü olduğunu düşündüğümüz şeyler, bizlere hayallerimizi gerçekleştirme fırsatı tanıyor.” Diye düşünmüş.

Çaydanlığın kırılmasına üzülen ev sahibi, uşak ve diğer mutfak eşyaları o güzel çiçekle birlikte çaydanlığı seyrederken yine eskisi gibi ona hayran hayran bakmaya ve değer vermeye başlamışlardı.

Çaydanlıkta bu halinden eskiden olduğundan daha çok memnun kalmıştı.

Bu güzel Çaydanlık Masalı da burada son buldu. Başka güzel 2. Sınıf Masalları ile buluşmak üzere hoşçakalın.

Bu masalın kaynak gösterilmeden çoğaltılması ve yayınlanması yasaktır.