Aydedenin Gözlüğü Masalı

Bir zamanlar gökyüzünü ve gökyüzünde bulunan yıldızları ve Ayı çok merak eden Mete ismindeki çocuk, bazı zamanlar güneş battıktan sonra babasının bahçede kendisi için hazırladığı hamağa uzanarak, bazı zamanlar ise evin damına çıkarak gökyüzünü seyredermiş.

Özelliklede gökyüzündeki Ayı seyretmeyi çok seven Mete annesine akşam yemeklerini ya evin damında yada bahçede yemeleri için ısrar eder, anneside onu kıramadığından yemek sofrasını ya damın üstüne yada bahçeye kurarmış.

Akşam yemeğini keyifle yiyen Mete sırtüstü uzanıp,  gökyüzündeki yıldızları seyretmeye başlarmış. Bir ara Ay’ın kendisine gülümsediğini gören Mete “Anneciğim, baksana Aydede bana gülümsüyor.” Demiş.

Gülümseyen anne, gökyüzüne baktıktan sonra oğlunun başını okşamış, sonrada “Ay gülümsemez ki, oğlum.” Demiş sadece.

Ama Mete Ay’ın kendisine gülümsediğinden eminmiş. Mete anne ve babası yattıktan sonra “Aydede, senin bana gülümsediğini biliyorum. Bana biraz daha yaklaşır mısın?” deyince Ay yine gülümsemiş ve biraz daha Mete’ye yaklaşmıştı.

Mete çok mutluydu. Ay ile arkadaş olduklarını düşünerek onunla konuşur dururmuş. Bir akşam, herkes yattıktan sonra Ay’a sorular sormaya başlayan Meteye iyice yaklaşan Ay ilk defa onunla konuşmuştu.

Ay “Merhaba Mete, ben senin söylediklerini işitiyorum. Ancak sana sesimi duyurabilmem için sana yaklaşmam gerekiyordu.” demiş.

Ancak Meteye yaklaşırken gözlüğünü de yere düşürmüş. Ay’ın gözlüğünü kendi başına yerden alması imkansızmış. O yüzden Mete’den yardım istemeye karar vermiş. “Mete sana yaklaşırken gözlüğümü yere düşürdüm. Gözlüğümü almam için bana yardım eder misin?”

Mete “Tabiki yardım ederim. Aydede, gözlüğünü nereye düşürdün?” diye sormuş.

Ay “Sizin evin yakınlarına düşmüş olmalı.”

Mete “Tamam sabah erkenden kalkar kalkmaz, gözlüğünü bulur yarın akşam sana veririm.” demiş.

Bir süre Mete ile sohbet eden Ay, ” Mete, uyku saatin geldi. Yarın akşam tekrar görüşürüz.” diyerek uzaklaşmış.

Mete ise Ay’ın kendisiyle konuşmasından dolayı çok mutluymuş. Sevinçle gözlerini kapatarak uykuya dalmış. Sabah erkenden kalkar kalkmaz hemen dışarı çıkarak Aydede’nin gözlüğünü aramış. Evlerinin yanındaki çalıların üzerinde olduğunu görünce, hemen gözlüğü alarak odasına götürüp, saklamış.

Merakla akşam olmasını bekleyen Mete için zaman adeta durmuş ve akşam olmuyor gibiymiş. En sonunda güneşin batışıyla beraber, Ay gökyüzünü aydınlatmaya başlayınca, gökyüzüne bakan Mete ara ara Aya el sallıyor. Bir an önce anne ve babasının yatmasını bekliyormuş.

Uyku saati geldiğinde anne ve babasıyla beraber yatağa giren Mete, anne ve babası yattıktan sonra battaniyesinin altına sakladığı gözlüğü çıkartarak “Aydede, gözlüğünü buldum. Ama bu gözlüğü sana nasıl vereceğim?” diye sormuş.

Bir süre sonra Meteye yaklaşan Ay “Mete gözlüğümü bulduğun için sana çok teşekkür ederim. Sen iyi bir arkadaşsın.” demiş ve ardından konuşmasına devam etmiş. “Gözlüğü şimdi senin yanına gelecek olan Baykuş’a ver o alıp, bana getirir.” demiş.

Bir süre sonra yanına konan Baykuş’a gözlüğü veren Mete Aydedeye yardım etmenin gururuyla “Aydede, yarın okula gideceğim. O yüzden erken yatmam gerekli, seni çok seviyorum.” demiş.

Ay “Bende seni çok seviyorum, Mete.” dedikten sonra gözlüğünüde alarak uzaklaşmış. Mete ile Ay çok iyi birer arkadaş olmuşlardı. Zaman zaman sohbetler eder, Aydede’nin kendisine anlattığı hikayeleri dinler ve güzel zamanlar geçirirlermiş.

Bu güzel Aydedenin Gözlüğü Masalıda burada son buldu. tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın.

Bu masalın izin alınmadan veya kaynak gösterilmeden yayınlanması, çoğaltılması ve kopyalanması yasaktır.