Çuf Çuf Tren Masalı Oku

Çuf Çuf Kara Tren Masalı, bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde çok güzel bir orman, bu ormanın hemen yanından bir tren yolu geçermiş. O yoldan her gün mutlaka bir tren kasabadan kente doğru giderken bu ormanın yanından geçermiş.

Ormanda yaşayan hayvanlar o trenleri çok severlermiş. Tren her ormanın yanından geçerken düdüğünü öttürür adeta hayvanlara haber verirmiş.

Düüütt! Düüüt.. O sırada hayvanlar trenin geçtiği yöne doğru koşarlarmış. Sincaplar, tavşanlar geyikler, domuzlar adeta kulaklarını sallayarak treni selamlarlarmış. Ormandaki çiçekler bile adeta başlarını sallar, kuşlar ise onunla yarışırlarmış.

Tren ise keyifli  bir şekilde çuf, çuf çuf ederken puf puf puf puf  diye duman çıkartarak geçip gidermiş.

Bir gün ormanda yaşamakta olan kara karga, “Aman be ben bıktım bu trenin çuf çuf etmesinden” demiş. Karganın sesinin çirkin olmasından olacak ki, trenin o güzel sesini ve düdüğünü hiç sevmiyormuş, bizim kara karga o gün gelen trenin yanına giderek ona şöyle demiş:

“Bizler senin o çuf çuf çuf sesini hiç sevmiyoruz ikide bir öttürüp durma.” Tren karganın söylediklerine çok üzülmüştü. “Bende ormandakiler beni seviyorlar sanıyordum” demiş.

Ertesi gün yine ormanın yanından geçerken her zamanki gibi düdüğünü çalacakmış ki, o an karganın söylediklerini hatırlamış ve sadece  `düt` demiş. Ormandakiler duymasın diyede çok yavaş ve sessiz bir şekilde geçip  giderken, kara trenin çuf, çuf ve puuuuff… Sesini işiten hayvanlar hemen trenin geçtiği yöne doğru koşmuşlar ama yetişememişler.

Tren ormanın yanından geçerken o kadar yavaş hareket ediyormuş ki,  bu sefer kente biraz geç gitmişti. Bu durum makinistlerin trende bir arıza olduğunu düşünmelerine sebep olmuştu. Oysa tren kimse rahatsız olmasın diye yavaş gittiği için gecikmişti.

Ertesi gün tren, ormanın yanından geçerken bu sefer düdüğünü hiç çalmayı istemiyordu. ormana yaklaştığı anda kendi kendine “ Peki ben niye ormandaki hayvanları görmeden gideyim ki” demiş.

Ormanın yanına vardığında bir ara durmuş, Makinistler trenin arıza yaptığını düşünmüşler o yüzden yeni bir lokomotif çağırarak treni kasabaya geri çekmişler.

Bir sonraki  gün trene bakım yapmaya  karar vermişlerdi. Bu esnada ormandakiler bir araya gelerek, aralarında konuşmuşlar. Kara treni çok özledik ne yapabiliriz diye konuşurlarken kuşlar kendilerine darıldığını düşünerek ağlamışlar.

Kara karga ormandakilerin çok üzüldüğünü görünce yaptığının yanlış olduğunu anlamış ve onların yanına giderek hepsinden özür dilemiş “Sizlerin treni o kadar çok sevdiğinizi bilmiyordum. O yüzden ben bizleri rahatsız etmesin diye uyarmıştım. Ama siz hiç üzülmeyin ben gider kendisinden özür diler ve her şeyi ona anlatırım.” demiş

Kara karga trenin yanına giderek ona “daha önce sana söylediklerim için özür dilerim, ormanda bulunan herkes seni çok seviyor ve sen geçmediğin zaman çok üzülüyorlar.” Kara tren karganın söylediklerini duyunca o kadar çok sevinmiş ki kargaya “Sen git onlara söyle yarın geleceğim” demiş.

Sabah olunca makinistler treni incelemişler ama hiçbir arızaya rastlamamışlardı.Makinistler Treni güzel bir şekilde yağladıktan sonra yola çıkmışlar. Tren hızlı bir şekilde orman yoluna gelmiş ve uzunca bir düdük çalmış.

Düüüttt…Düüüüüüt..Düüüüüüüt tüm hayvanlar tren yoluna doğru koşuşmuşlar, trende ormanın yanından çuf çuf çuf çuf, diye keyifle giderken puf puf puf puf  diyerek dumanını salıyormuş. O gün her zaman olduğu gibi kente tam vaktinde varmıştı.

Trende ormandakilerde o günden sonra hep mutlu olmuşlar.