Kardan Adam Masalı

Kardan Adam Masalı ‘nda bir su damlasının kar tanesine dönüşürken yaşadıklarını anlatan çok güzel bir doğa masalı. İyi okumalar.

Gökyüzünde, kimselerin ulaşma imkanı olmadığı kadar çok uzak bir yerde, bir su damlası yaşıyormuş. Bu su tanesinin herkes gibi bir ailesi ve arkadaşları varmış.

Bir gün su tanesi arkadaşları ve kardeşleriyle birlikte saklambaç oynarken ebelenmemek için bahçenin dışına çıkarak bir duvarın arka kısmına saklanmış. Meğerse saklandığı yer bir uçurumun kenarıymış.

kendisini gizlediği yerden çıkarak arkadaşlarının yanına gitmek isterken, nasıl olduysa dengesini kaybederek uçurumdan aşağı düşmüş, düşerken, kardeşlerine ve arkadaşlarına ne kadar seslenmişse de,  bir türlü sesini onlara duyuramamış.

Su damlası çok ama çok yüksek bir yerden düşmüş, aşağıda bulunan bulut katmanlarından geçerken Soğuk rüzgarların etkisiyle tir tir titremeye başlamış.

Aşağı düştükçe rüzgarın şiddeti daha da artmıştı, minik su damlası; “Galiba bu son zamanlarım diye düşünerek ağlamaya başlamıştı ki gözlerinde akan yaşlar buz tutmuş.

O andan sonra su tanesi yönünü tamamen kaybetmişti. Gökyüzünde esen rüzgar onu da kendisiyle sürüklüyormuş. Bir müddet sonra da o sert rüzgarlar onu bir uzay boşluğuna doğru sürüklemişti.

En sonunda kendisini sürükleyen soğuk rüzgarlardan kurtularak gökyüzünde bir yıldız gibi parlamaya başlamıştı. Tamda kurtuldum diye düşünürken yine uzay boşluğundaki soğuk rüzgarlar onu yakalamışlar.

Bu seferde sıcak hava estiren rüzgârlara yakalanmıştı, sıcak havanın da etkisiyle bu su damlası eriyerek eski haline dönmüştü.

Yolunu tamamen kaybeden su damlası, evini aramaya karar vermişti. Uzay boşluğunda dolaşmış, samanyolundan geçmiş ama bir türlü evin yolunu bulamadığından üzüntüyle ne yapacağını şaşırmış.

Gece karanlık çökene kadar dolaşmış durmuş, gece olunca da su damlası git gide korkmaya ve ağlamaya başlamıştı ki birden gözleri kamaşmaya başlamış, çok parlak olan bir ışık kendisine doğru geliyormuş.

Kendisine doğru gelen bir yıldızmış, Yıldız, su tanesinin yanına yaklaşarak;

– Gecenin bu vaktinde bir başına buralarda ne arıyorsun diye sormuş.

Su damlası başına gelenleri parlayan yıldıza ağlayarak anlatmış.

Yıldız;

“Ağlama yeter benim adım Kutup yıldızı, sürekli olarak kuzeyde olurum, kim yolunu kaybederse bana bakarak yolunu bulur, eğer sen de kendi evinin yönünü biliyorsan, sana evini bulman için yardımcı olabilirim, ancak evinin yönünü bilmiyorsan işte o zaman sana yardım etmem imkânsız olur” demiş.

Su damlası daha yönleri bilmediğinden çaresiz bir şekilde ağlamaya devam etmişti.

Onu teselli etmek isteyen Kutup Yıldızı, üzülme artık belki evini bulman için sana yardım edemem ama bu geceyi yanımda güvenle geçirmen için sana yardımcı olabilirim demiş.

Kutup yıldızı, su damlasını yanına alarak, geceyi beraber geçirmişlerdi.

Gecenin sonlarına doğru sabah olmak üzereyken bembeyaz bir kütle yanlarından geçmişti, su damlası, Kutup yıldızına;

– Yanımızdan geçen bu beyaz şeyler de nedir böyle?

Kutup yıldızı;

– Bunlar mı onlar kar kütlesi, dünyaya doğru gidiyorlar demiş.

Su damlası merakla, dünyanın nerede olduğunu hiç bilmiyordu ama annesinin kendisine anlattığı hikayeler sayesinde dünya ile ilgili ufakta olsa bazı bilgilere sahipmiş.

Su damlası dünyaya gitmek için kar kütlelerine katılmış onlarla birlikte dünyaya doğru yola çıkmışlar. Yoldayken kar taneleriyle sohbet etmeye başlamış, onlara dünyaya niçin gittiklerini sormuş.

Kar taneleri ise; Bizler kış  mevsiminde mutlaka dünyaya gideriz, çünkü onların bize ihtiyacı var demiş. Biraz daha dünyaya yaklaştıklarında su damlasının da yavaş yavaş rengi değişmiş, oda bembeyaz bir kar tanesine dönüşmüş.

Su damlası, kendisindeki değişime şaşırmış, su damlasının bu şaşkın halini gören kar taneleri gülerken arkadan hızlı bir şekilde gelen bir kar tanesi, “Sende aramıza hoş geldin.” demiş.

Dünyaya yaklaştıklarında yer çekiminin gücünün artması su damlasını telaşlandırmış, etrafındaki kar tanelerine  bizler böyle hızlı bir şekilde yere düşersek, zarar görmez miyiz? diye sormuş.

İçlerinden bir kar tanesi;

– Sen hiç korkma! Dünyaya yaklaştığımızda yumuşamaya başlarız, dolayısıyla bizlere bir şey olmaz. Üstelik düştüğümüz yerlere de zarar vermeyiz, Güneş hariç herkes bize dost olur, güneş çıkınca biz sıcaklardan erimeye başlarız, demiş.

Su damlası, sevinçle hoplaya zıplaya havalara uçmuş, bu duruma bir anlam veremeyen kar taneleri sormuşlar;

– Niçin böyle sevinçlisin? Biraz önce ağlamak üzereydin, şimdi ise ağlıyorsun demişler.

Su tanesi, nasıl sevinmeyeyim,  güneş beni erittiği zaman bakarsın eski halime döner evime kavuşurum demiş.

Su tanesi annesinin kendisine anlattığı hikayeler  ile aklında kalan dünyayı çok merak ediyor, orayı  bir an önce görmek istiyormuş, heyecanla süzüle süzüle dünyanın tam orta yerinde olan bir yere düşmüş.

Çevresine bakınmış ama pek de hayal ettiği gibi bir ortam görememiş,  annesinin kendisine anlattığı dünyada neşeli çocuklar varmış ama o kendisiyle oynayacak hiç kimse göremiyordu,  gece boyunca, sabırsızlıkla güneşin çıkarak karları eritmesini bekliyormuş.

Gecenin geç saatlerinde çıkan bir fırtına kar tanelerini ve su damlasını aldığı gibi salıncakların, kaydırakların bulunduğu bir alana sürüklemişti. Gördüğü yerin güzelliği ile şaşkın halde çevreyi izlerken sabah olmuş, kahvaltılarını yapan çocuklar parka oyun oynamaya gelmişler.

Oyun parklarının karla kaplandığını görünce sevinç içerisinde kendilerini karların içerisine atmışlar, başlamışlar kartopu oynamaya.

Karların içerisinde oyunlar oynarken bir kar tanesinin damla şeklinde olduğunu gören çocuklar, o kar tanesini ellerine aldıkları gibi kendilerini karların içinde yuvarlamaya başlamışlar.

Su damlası yuvarlandıkça kendisine yapışmakta olan kar taneleriyle birlikte bir kartopuna dönüşmüş, yuvarlandıkça da büyümeye başlamış en sonunda bir kardan adam haline gelmiş,  çocuklar evlerinden getirdikleri zeytinlerle göz, havuç ile burun yapmış, sonrada çocuklardan biri atkı ve beresini çıkartıp kardan adama giydirmiş.

Böylece çocukların çok sevdikleri bir kardan adam arkadaşları olmuş, kış boyunca güneş etkisini gösterene kadar gülüp, eğlenmişler.

Bizim su damlasının da çocuklarla beraber keyfi de pek yerindeymiş, güneş çıkıp karlar eridiği vakit o da eski haline dönerek bir su damlası olarak yaşamaya devam etmiş.

Bu mükemmel masal da ilgini çekebilir: Tilki İle Leylek Masalı