Nasrettin Hoca ve Çocukları Fıkrası Çocuk Fıkraları

Nasrettin Hoca ve Çocukları Fıkrası, Günlerden bir gün, Nasrettin Hoca’nın çok sevdiği iki çocuğu varmış, çocuklardan büyüğü, çevre köylerin birinde çömlekçilik yaparak geçimini sağlıyormuş. Bir gün Nasrettin Hoca büyük oğlunun yanına ziyarete gitmişti:

oğlu “ Baba, bütün paramı şu gördüğün çömlekleri yapmak için yatırdım eğer hava güneşli olmaya devam ederde, kısa zamanda kururlarsa artık bende zengin olacağım, ama yağmur yağmaya başlarsa da anam ağlayacak!”

Nasrettin Hoca, hiçbir şey demeden büyük oğlunun yanından ayrılarak, diğer bir köyde bulunan küçük çocuğun yanına gitmiş.

Küçük oğlu, “ Babacım, bütün her şeyimi evin önündeki şu tarlaya ekmek için yatırdım, eğer vaktinde yağmur yağmaya başlarsa, ekinlerim bol  olacak ve artık bende zengin olacağım, ama aksi olurda kuraklık gelirse işte o zaman anam ağlayacak” demiş.

Hoca Nasrettin başını önüne eğmiş ona da hiçbir şey demeden müsaade isteyerek  evine dönmüş, canı çok sıkkınmış.

Hanımı:  “Hoca, neler oldu senin bu halin niye canın bir şeye mi sıkıldı? Neden geldiğinden beri yüzün asık” demiş.

Nasrettin hoca “Benimki bir şey mi  hanım! Asıl sen kendi halini bir düşün, yağmur yağsa da, yağmasa da  işte o zaman bizim oğlanlardan bir tanesinin anası ağlayacak”.

Burada anlatmak istenen tedbirin her zaman önemli olduğu anlatılmak istenmiştir. Tedbir olmadan işlerimizi şansa bırakmamalıyız.

Başarmanın asıl sırrı her ne kadar çalışmak da olsa, işin sırrı da çalışırken işimizi şansa bırakmamak olmalı.