Ağlayan Ağaç Hikayesi

Ağlayan Ağaç Hikayesi, Ağlayan Ağaç bir gün  “Şu bahçenin ortasında yalnız kalmış  bir ağacım. Tüm dostlarımı birer, ikişer ortadan kaldırdılar. Eskiden ne hoş  ve lezzetli meyveler verirdim. Hepsi gerilerde kaldı, şuan o eski güzel  günleri geri getiremem ancak yeniden eskisi gibi meyve verebilmek kendimin olduğu kadar meyvelerimden yararlanacak olanların da faydasına olacak ancak bunu nasıl başarabileceğimi  bilmiyorum “ diyerek yine ağlamaya başladı.

“ Ne olur artık vurmayın, bana vurulanların verdiği acılardan değil benim ağlayışım, garibime giden husus acı çektirmek veya üzmek neden hep ön planda bulunuyor. Ağlayanı görüp de gülebilmek nasıl oluyor da zevk verebiliyor, işte bu tür şeyler beni kahrediyor. “

Bana Ağlayan ağaç derler, kimisi kızar bir tekme atar, kimisi de nasıl ağlıyor diye merak eder, sonra da o da bir tekme… Canına yetmişti artık  ancak yapabileceği bir şey yok gibi çaresizlik içinde kıvranıyordu.

Nice fırtınalar, yağmurlar, karlar gördüm ama hiçbir zaman yıkılmadan dimdik ayakta kalmayı başardım. Bir tekme atmayla bana hiçbir şey olmaz ancak ben öylesine üzülürken onların güldüğünü görmeye dayanamıyorum işte.

 Zamanında onlara ne hoş meyveler sundum ancak onlar merak ettikleri için biri bu ağaca vurduğunda ağlıyormuş dedikleri için, bu güzellikleri unuttular. Demiş

Minik Kuş:

“Bu kadar hüznün arasında onların düşündükleri şeylere müdahil olmak istemezdim, beni affet ağlayan ağaç, yapılan kötülükleri öylesine derin derin düşünmek ve bir çıkar yol bulamamak daima seni  yıpratmaktadır. “

“Mutlu olmak istiyorsan onun için daima iyi şeyler düşünmen gerek böylece çoğu zaman  ağlamak yerine bazen  olsa da gülebilirsin. Örneğin, bana bir baksana, ben çok küçücük bir kuşum ancak senin dalların arasında yapmış olduğum yuvamda yaşıyorum. Bu da seni mutlu etmek için bir sebep olabilir.”

“Aynen senin dediğin gibi aslında ben de bu onları anlayamıyorum ağlayanı görüp de gülebilenleri! Onları yaptığı yanlışlarıyla baş başa bırakalım. Çoğu zaman güneşi dalların arasında göremiyorsun ancak  şu var ki seni ısıtıyor, ışıklarıyla sana enerji veriyor, görmesen dahi var olduğunu biliyorsun ya bu da yeter. “

Ağlayan Ağaç koşarak gelen çocukları gördüğü vakit “ İşte  tekrar geliyorlar ağlatmaya, yalnız şu var ki  ben şuan senin dost sözlerinle daha da güçlüyüm.“ Çocuklar birer, ikişer şekilde hızlıca ağaca tırmandılar.

Arkalarından bir köpek kovalıyordu, köpek önce baktı bir şey yapamayacak, sinirleri gevşedi ve oradan uzaklaştı.

İçlerinden bir tanesi:

“Bu ağlayan ağacı diğer ağaçlar gibi kesmediklerine şükretmemiz lazım yoksa çok zor duruma düşebilirdik, arkadaşlar, gelin bizler bir daha ağlatmak için bu ağaca vurmamaya söz verelim “ dedi.

Tüm çocuklar hep birlikte söz verdiler ve oradan uzaklaştılar.

Ağlayan ağaç yine ağlamaya başlayınca Minik Kuş: “ Ne oldu yine, ne için ağlıyorsun “ dedi

Bunun üzerine ağlayan ağaç:

“Son bir kez doya doya ağlamak istiyorum çünkü  artık gerçekten çok mutluyum, güneşi de rahat görüyorum minik kuş, güneşi de sabırlı bir şekilde  sonuna kadar dayanma gücünü kendinde hissedince demek  oluyor ki, iyi şeyleri de görmek mümkün oluyormuş. Artık bu günden sonra ağlamayacağım.”

Eskiden olduğu gibi lezzetli ve güzel meyveler sunacağım, dallarım her geçen gün güçlenecek, kuşlar daha fazla yuva kurulabilecek üzerlerine, hep beraber mutlu günler bizleri bekliyor buna inanıyorum “ dedi.

Minik kuş:

“ Söylediklerine kesinlikle katılıyorum. Ben hep senin yanında olacağım.  o eskiden olduğu gibi ağlamaklı günler bitti artık, senin o güzel güneşi gördüğün gibi, ben de ağlayanları görüp de gülebilenlerin zamanla  dahada azalacağını görür gibi oluyorum, güzel arkadaşım “ dedi

Bu masal da ilginizi çekebilir: Kırmızı Balık Masalı