Asla Yalan Söylemeyen Çocuk Masalı: Eğitici Dini Masallar

Asla yalan söylemeyen çocuk masalı, evvel zaman içinde bir kasabada yaşayan insanlar ilim öğrenmek için çok çalışırlardı ve bunun sonucunda karşılarına çıkan her türlü güçlüğe de katlanırlardı, daha küçük yaştayken köylerinden ailelerin yanından ayrılarak ilim öğrenmek için çok uzaklara gider oralarda zor şartlar altında bir yaşam sürerlerdi.

Diğerleri gibi Seyit Abdulkadir de daha küçük yaşta iken öğrenme isteği onu arayış içerisine sokmuştu en sonunda annesinin yanına giderek anneciğim bende İlim öğrenmek için Bağdat şehrine gitmek istiyorum dedi.

Çünkü o zamanlar Bağdat şehri adeta ilmin merkeziydi.

Annesi ise “Evladım ilim öğrenmeni isterim Ancak senden ayrılmaya gönlüm razı olmuyor ama şu da var ki seni Allah yolundan alıkoymak hiç istemem” bir süre sessiz kalan anne sonra konuşmasına devam etti. “Sana bir nasihatim olacak eğer hem Allah’ı hem de beni memnun etmek istiyorsan sakın ola yalan söyleme, doğruluktan hiçbir zaman ayrılma çünkü Allah daima doğru kişilerin yanındadır. “demiş.

Seyyid Abdulkadir annesine söz verdikten sonra gözyaşları içerisinde onun elini öptükten sonra sevinç içerisinde ertesi gün erkenden kalkarak Bağdat şehrine giden bir kervanla beraber yola çıktı.

Epey bir yol aldıktan sonra dar bir geçide ulaşmışlardı, çok geçmeden kervan’da imdat sesleri yükselmeye başladı çünkü eşkıyalar Kervana  saldırmışlardı, her şey o kadar hızlı bir şekilde gerçekleşiyordu ki kervandaki sandıklar eşyalar yere dökülüp inceleniyor bulunan değerli eşyalara el konuluyordu.

Eşkıyalardan biri Seyit Abdulkadir’in yanına gelerek onu önce bir baştan aşağı süzdükten sonra “söyle bakalım senin neyin var fakir çocuk” demiş,

Abdulkadir “sadece 40 altınım var.”

Haydut çok şaşırmıştı gülümseyerek “sen doğru mu söylüyorsun çocuk,” Abdulkadir “Evet efendim doğru söylüyorum 40 altınım var”

Eşkiya onun elinden tutarak reislerin yanına götürdü reisleri” senin 40 altının varmış doğrumu  bu”

Abdulkadir “evet doğrudur efendim” reis “söyle bakalım peki o 40 altını nerede gizliyorsun” Abdulkadir koltuğunun altında sakladığı  kesede  olduğunu söyledi, eşkıyalar o kesedeki 40 altını çıkardıkları zaman şaşkınlık içerisinde birbirlerine bakmışlar.

Reisleri “peki evladım çok merak ettim sen niçin üzerinde 40 altın olduğunu söyledin, söylemeseydin sende 40 altın olduğunu hayatta anlayamazdık”

Abdulkadir “ben anneme onun yanından ayrılmadan bir söz verdim, her ne olursa olsun asla yalan söylemeyeceğime dair.”  sonrada sözlerine devam etmiş. “Adamınız bana bir şeyin var mı diye sorunca, ben de altınlarım olduğunu ona söyledim, şu 40 altın için anneme vermiş olduğum sözden döneceğimi mi zannediyorsunuz” demiş.

Eşkıyalar çok şaşırmıştı, etrafı kısa bir süre derin bir sessizlik kaplamıştı, reisleri adamlarına dönerek

“yazıklar olsun bizlere şu küçük çocuk kadar da olamadık, bu çocuk annesine vermiş olduğu sözden dönmemek için bütün her şeyini feda ediyor, bizler ise defalarca Allah’a söz verdiğimiz halde hiçbir zaman vermiş olduğumuz o sözde durmadık, onun yasak ettiği her şeyi de yaptık bir gün Allah’ın huzuruna çıktığımız vakit kim bilir halimiz nice olacak” demiş,

Bir iç çektikten sonra sözlerine devam etmiş, ” hepiniz şahit olun şu küçük çocuk var ya o benim bu kötü yoldan dönmeme sebep oldu bugüne kadar yapmış olduğum şeylerden dolayı, işemiş olduğum günahlarım için pişman olarak tövbe ediyorum, artık  iyi biri olarak Rabbimin yasakladığı hiçbir şey yapmayacağım.” demiş.

Reislerine öylece bağlı olan haydutlar, “resim sen bilirsin ki biz senden ayrılamayız, sen hangi yoldaysan, biz de yoldayız” diyerek  tövbe etmişler.

Kervan’da bulunan herkese mallarını geri verip onlardan özür diledikten sonra yollarına devam ettiler Abdulkadir de Kervan ile kısa bir süre içerisinde Bağdat şehrine ulaştı ve zamanının en ünlü alimlerinden biri haline geldi.

Bu güzel hikayeyi beğendiğinizi umarız dilerseniz Hansel ve Gretel Masalı nı okuyabilirsiniz.