Babanın Koşulsuz Sevgisi

Bir zamanlar iyi kalpli bir Terzi yaşarmış. Bu terzi çok kazanamazsa da, eşinin ve sera ismindeki küçük kızının ihtiyaçlarını karşılayabilecek kadar para kazanabiliyormuş.

Bu halde bile çok mutlu olan terzinin, bu mutluluğu çok fazla sürmemişti. Çok sevdiği eşi hastalanarak vefat edince kızıyla tek başına kalmıştı.

Terzi her sabah erkenden kalkıp, kızına kahvaltılık bir şeyler hazırladıktan sonra onu uyandırır, kahvaltısını yaptırıp, okula götürdükten sonra işe gider, okul çıkışı kızını okuldan alıp, eve götürürmüş.

Günler bu şekilde geçip, giderken işleri epey azalan Terzi, çok az para kazanıyor, kazandığı tüm parayla da kızının istediği şeyleri alıyor, kendisine hiçbir şey almıyormuş.

Kızının talepleri artınca akşamları dahi iş yerini açan Baba, bir gün o kadar acıkmıştı ki, bir lokantanın önüne giderek kendisine yiyecek bir şeyler alacaktı ki, o anda kızı ona telefon etmiş.

Telefonu açan Baba “ Efendim kızım.” Demiş.

Sera “Babacığım, gelirken bana yiyecek bir şeyler getirebilir misin?”

Baba “Evde yiyecek vardı kızım, onu yemedin mi?”

Sera “ Canım o yemeği yemek istemedi, bende hepsini döktüm.”

Baba “ Tamam kızım, sana ne getirmemi istersin?” diye sormuş.

Sera biraz düşünmüş “Bu saatte ancak tavuk döner olur. En iyisi sen bana bir döner getir.” Demiş.

Baba cebindeki son parayla da, kızına bir döner alarak eve götürmüş. Kendisi sabahtan beri hiçbir şey yemediği halde, kızına hiçbir şey hissettirmeyerek her istediğini yapıyor, Sera ise büyüdükçe daha çok şeyler istiyormuş.

O gece açlıktan uyuyamayan Baba, erkenden kalkarak kızı için yiyecek bir şeyler hazırlamış. Sonrada her zamanki gibi kızı kahvaltısını yaptıktan sonra onu okula bırakıp, işe gitmiş.

O gün çalışıp, kazandığı parayla da kızının en çok sevdiği sucuk ve kaşarlardan alıp eve götürmüş. Sonrada okula giderek kızının çıkmasını beklemiş. 

Kızı okuldan çıkınca da beraber eve doğru yürürlerken, Sera “Babacığım, öğretmen bazı kitaplar almamı istedi. Listeyi sana versem yarın alır mısın?”

Baba “ Öğretmenin istediği kitaplar kütüphane de, yok mu?”

Sera “ Hayır baba bu kitaplar yeni çıkmış.”

Baba “Tamam kızım, listeyi bana ver yarın alırım.” Demiş.

Eve vardıklarında babası “Kızım sen eve git, benim biraz isim var halledip, geleceğim. “diyerek her zamanki gibi çalışmak için işe gitmiş ve geç saatlere kadar çalışmış.

O gece yorgun bir şekilde eve dönen baba, sabah uykuda kaldığından, kızını da uyandıramamıştı. Bir süre sonra uyanan Sera telaşla “Baba, baba çabuk kalk, okula geç kaldım.” Demiş.

Gözlerini açan Baba yattığı yerden kalkarak bir şeyler hazırlamak için mutfağa gidince, Sera “Kahvaltı için çok geç baba, bana biraz para ver, kendime kantinde yiyecek bir şeyler alırım.” Demiş.

Günde sadece bir öğün yiyecek yiyebilen Baba, o günkü yiyecek parasını hemen çıkartarak kızına vermiş. Sonrada onu okulun kapısına kadar götürdükten sonra dükkâna gitmiş.

Öğleden sonra kuyumcuya giderek eşinin tek hatırası olan yüzüğünü satıp, o parayla da kızının istediği kitapları almış. Sonrada okulun önüne gidip, dışarıda kızını beklemeye başlamış.

Kızı arkadaşlarıyla çıkınca babasının fakir biri olmasından utanmıştı ki, önce babasının yanına gitmemiş. Arkadaşları uzaklaştıktan sonra babasının yanına giderek “Babacığım artık ben büyüdüm. Okula kendim gidip, gelebilirim. Sen bir daha işini bırakıp gelme.” Demiş.

Babası kızının ne için okula gelme dediğini anlamıştı ama hiçbir şey demeden “Güzel kızım istediğin kitapları aldım.” Diyerek kitapları kızına uzatmış.

Sera “Teşekkür ederim babacığım, sen dünyanın en tatlı babasısın.” Demiş.

Birkaç gün sonra bu sefer okulun düzenlediği geziye katılmak isteyen Sera “Babacığım, okul bu sene güzel bir gezi etkinliği düzenliyor. Bende katılmak istiyorum.”

Baba, kızının üzülmesini hiç istemediğinden ne yapacağını bilmediği halde “Tamam kızım.” Demiş.  Ve seyahat için gerekli parayı temin etmek için bu sefer de baba yadigârı olan saatini, bir saatçiye götürüp ucuz bir fiyata satıp, parasını geziye gitmek isteyen kızına vermiş.

Geziye gidileceği gün, kızını uğurlamak isteyen baba okula doğru giderken, okulun önünde kendisine bir araba çarpmış.

Kızının kendisini o halde görüpte üzülmesini istemeyen baba araba sahibine “Ne olur, beni hemen buradan uzaklaştır.” Demiş. 

Bu arada dışarıda bir Terziye araba çarptığı haberi okulda yayılınca dışarı koşan Sera babasının yerde uzandığını görünce “baba ” diye bağırarak yanına koşup ona sarılmış. Sonrada babasını hastaneye götürmüşler.

Hastane masraflarını isteyen hastane yetkilileri ile babasının konuşmasına şahit olan Sera, babanın koşulsuz sevgisinin farkına varmıştı.

Babasının çok kazanmadığını bildiği halde onu düşünmeyerek sürekli isteklerde bulunduğu için çok üzülen Sera, yaptığı tüm hatalarında farkına varmıştı.

Artık babasından gereksiz hiçbir istekte bulunmayarak, onu mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapan Sera, babası ile birlikte mutlu bir yaşam sürmüş.

Babanın Koşulsuz Sevgisi Masalı da burada son buldu. Tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın..

Bu masalın izin alınmadan veya kaynak gösterilmeden yayınlanması, çoğaltılması ve kopyalanması yasaktır.