Ceylan ile Kirpinin Hikayesi

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde büyük ve şirin ormanda pırıl pırıl akan bir dere varmış.

Ormanda ne kadar güzel ağaç var ise hepside derenin kıyısında toplanmıştı.

Ormanda yaşayan hayvanlar arasında iki samimi arkadaş olan Ceylan ile Kirpi her gün uyanır, uyanmaz derenin kenarındaki söğüt ağacının yanında buluşur, beraber eğlenceli bir gün geçirirlerdi.

Ceylan ile Kirpiden biri sabah saatlerinde söğüt ağacının yanına gider. Arkadaşı gelmeden de oradan ayrılmazdı.

Bir sabah erkenden uyanan Kirpi, söğüt ağacının altına giderek arkadaşı Ceylanı beklemeye başlamış. Epey bir süre beklemesine rağmen Ceylan gelmeyince, daha da telaşlanan Kirpi, kendi kendine “Ceylan, niye hala gelmedi ki, acaba buraya gelirken başına bir şeyler mi geldi?” diye söylenerek merakla beklemeye başlamış.

Bir ara güneşe bakan Kirpi, güneşin neredeyse tepe noktasına geldiğini görünce daha da telaşlanmış. “Burada mı beklesem yoksa evine mi gidip baksam? Şimdi ne yapacağımı bilemiyorum?” diye mırıldanırken, en sonunda arkadaşının evine gitmeye karar vermiş.

Kirpi etrafına bakına bakına Ceylan’ın evine doğru gitmiş. Eve varınca Annesinden Ceylan’ın erkenden evden çıktığını öğrenmiş. Artık arkadaşının başına kötü bir şeyler geldiğini biliyordu.

Kirpi ormanın derinliklerine doğru koşarak arkadaşı Ceylan’ı aramaya başlamış. Karşılaştığı, Fil’e, Zürafaya, Deve Kuşu’na, Aslan’a ve Ayıya Arkadaşı Ceylan’ı görüp, görmediklerini sormuş ama hiçbiri onu görmemişti.

Ne yapacağını bilemeyen Kirpi, düşünceli düşünceli yürürken Tavşan ile karşılaşmış. Kirpi “Tavşan kardeş arkadaşım Ceylanı bugün hiç gördün mü?” diye sormuş

Tavşan “Evet, gördüm.”

Kirpi “Nerede, yerini biliyor musun?”

Tavşan “Bu sabah Ceviz ağacının yanında kurnaz Tilki ile konuşuyordu. Ondan sonra da görmedim.” Demiş

Kirpi Tavşan’a teşekkür ettikten sonra Kurnaz Tilki’nin evine doğru koşmaya başlamış.

Kurnaz Tilki, sabah Kirpi’nin yanına giden Ceylan’ı durdurarak ona arkadaşı kirpinin derenin arkasında bulunan dağın yamacına doğru gittiğini, isterse onun yanına götürebileceğini söyleyerek onu kandırmıştı.

Kirpi koşarak Kurnaz Tilki’nin evine gitmiş. Birde ne görsün, Arkadaşı Ceylan bir kafesin içinde çaresizce birinin kendisine yardım etmesini bekliyormuş.

Sessizce kafese yanaşan Kirpi, arkadaşı Ceylan’ı kurtarmış ve beraberce oradan uzaklaşmışlar. Derenin yanındaki Söğüt ağacının yanına varana kadar da hiç durmamışlar.

Ceylan “Arkadaşım iyi ki, sen vardın. Sen olmasaydın, kimse benim yerimi bulamazdı.” Demiş.

Kirpi ”Önemli değil, sen buluşma yerimize gelmeyince çok merak ettim. Ama sana da çok şaşırdım. Kurnaz Tilki’nin kötü biri olduğunu biliyorsun ve bunu bile bile de onun sözlerine inanarak, onun ardından nasıl gidiyorsun.”

Ceylan “Haklısın arkadaşım, Ninem ikimize de, sürekli kurnaz Tilki’den bahsederdi. Ama ben biran onun kötü biri olduğunu unutup, tatlı sözlerine kandım. Artık bundan sonra asla kötü olanlarla muhabbet etmeyeceğim.” Demiş.

Ceylan artık kötü olanlarla muhabbet etmemesi ve onlara inanmaması gerektiğini anlamıştı.

Ceylan ile Kirpi, o gün biraz sohbet ettikten sonra yarın buluşmak üzere birbirinden ayrılmışlar.

Bu güzel Ceylan İle Kirpi Masalı da burada bitti. Başka Ezop masalları ile tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın.