Don Kişot Masalı

Bir zamanlar derme çatma bir evde yalnız başına yaşayan uzun boylu bir adam varmış. Bu adamın hiç kimsesi olmadığından zamanın büyük bir çoğunluğunu şövalye hikâyeleri okuyarak geçirirmiş.

Bir gün, kasabadan aldığı bir hikaye kitabını okurken, aklına bir fikir gelmiş. Kendi kendine “Neden bende hikaye kitabındaki gibi bir şövalye olmuyorum ki,” diye söylenmiş. Sonrada “ Aslında şövalyelik tamda bana göre, Atım var birde mızrak ayarladım mı? Olur biter. Ama şövalyelerin bir adı var benim adım ne olsun. ” Diyerek düşünmeye başlamış.

Bir süre sonra atının yanına gitmek için yerinden kalkınca “İşte buldum. Benim adım Don Kişot olsun.” demiş.

Bir süre Atı ile ilgilenen Don Kişot, bu seferde bir mızrak satın almak için demirciye gitmiş. Demircide gördüğü bir mızrağı satın aldıktan sonra Atına binerek şehrin doğusuna doğru gitmeye başlamış.

Bir süre gittikten sonra bir dere kenarında yalnız başına oturmuş bir adam ile karşılaşmış. Adam “Efendim giyiminize bakılınca soylu bir şövalyeye benziyorsunuz.” diye sormuş.

 “Ben bir şövalyeyim. Adımda Don Kişot.” Demiş.

Adam “Öylemi? Ne kadarda güzel bir tesadüf. Bende kendisine hizmet edecek soylu bir şövalye arıyordum. Benim adımda Salvador.” Demiş.

Gülümseyen Don Kişot “ Tamam öyleyse, seni yardımcılığa kabul ediyorum.” Demiş.

Bir süre beraber oturup, sohbet ettikten sonra Don Kişot “Salvador Şövalyeye macera gerek, hadi kalkalım.” Demiş.

Don Kişot atına, Salvadorda eşeğine bindikten sonra derenin üzerindeki tahta köprüden geçerek yola koyulmuşlar.

Bir süre sonra Kargaların bir yere toplandığını gören Don Kişot  “Salvador sen burada bekle, ben şimdi düşmanı mağlup, edip dönüyorum.” Diyerek atını kargaların üstüne sürmüş.

O kadar hızlı gidiyormuş ki, ağaç dallarını fark etmeyen Don Kişot, dalın birine takılınca, hızla yere düşüp, yaralanmış. Onu düştüğü yerden kaldıran Salvador’a “Düşmanı yendim değil mi?” diye sormuş.

Salvador “Evet efendim.” diyerek onu, ağacın altına taşıyıp, yaralarını sarmış.

Bir süre orada dinlendikten sonra ayağa kalkarak atına binen Don Kişot, “Şövalyeler yaralansa dahi, başkalarına yardım etmekten geri durmazlar. “ diyerek atını sürmüş.

Salvador’da hemen eşeğine binerek onun ardından gitmeye başlamış. Bir süre gittikten sonra bu sefer, iki kedinin bir fareyi kovaladığını görünce “Salvador yardıma ihtiyacı olanlar var. Sen burada bekle ve dikkatli ol.” Diyerek Atından indiği gibi mızrağı ile kedilere doğru koşmaya başlamış.

Önüne hiç bakmadan koşunca bu sefer ayağı taşa takılıp, sert bir şekilde yere düşmüş. Onu uzandığı yerden kaldıran Salvadora “Ne oldu bana, düşmanlar nerede?” diye sormuş.

Salvador “Düşmanlar kaçtı şövalyem. Bugün epey düşmanla savaştınız. Havada kararmak üzere geceyi geçirecek bir yer bulmalıyız.”

Don kişot “Haklısın Salvador. Hadi beni kaldırda gidelim.” Demiş

O gece buldukları bir mağarada kaldıktan sonra sabah erkenden kalkarak yollarına devam etmişler. Bir süre sonra acıkan Salvador. “Şövalyem, dünden beri hiçbir şey yemedik, epey acıktım.” Demiş.

Don Kişot “ Hımmm.” Demiş elini çenesine koyarak düşünmeye başlamış. “Hadi kalk Şövalye şehrin dışında kalınca, gerekirse avlanır. Ama hiçbir zaman kendini aç bırakmaz.” Demiş.

Atına binen Don Kişot’un ardından giden Salvador o kadar acıkmıştı ki, yemekten başka hiçbir şey düşünemiyormuş.

İlk karşılaştıkları derenin kenarına gitmişler. Mızrağıyla derede balık avlamaya çalışan Don Kişot’un ayağı kayınca dereye düşmüş.

Yüzme bilmeyen Don Kişotu boğulmaktan yardımcısı Salvador kurtarmıştı.  O anda kendisinin bir Şövalye olamayacağını anlayan Don Kişot, evine geri dönerek eskisi gibi ömrünün sonuna kadar Şövalye Hikayeleri okuyarak geçirmiş.

Bu güzel Don Kişot Masalı da burada son buldu. Tekrar görüşmek üzere hoşçakalın.