Hz. Musa Ve Çoban Hikayesi

Selamın aleyküm kıymetli dostlar mevlana’nın mesnevi sinden hazreti musa ve çoban hikayesini sizlerle paylaşıyoruz.

Mevlana hazretleri mesnevisinde, hazreti musa ve çoban hikayesini anlatırken. Hazreti musa’nın kendi halinde ve kendince allah’la konuşan bir çobana rastlaması ile başlayan hikayesini şöyle kurgular.

Hazreti musa aleyhisselam bir gün dağlar dolaşırken bir çobana rastlamış. Çoban dizüstü çökmüş bir şekilde ellerini açmış dualar ediyordu.

Bu durum hazreti musa’nın çok hoşuna gitmişti. Ama çobanın duasını duyunca şaşırdı.

Çoban: “ Ey Kerem sahibi rabbim. Seni ne kadar severim? Bir bilsen? Ne istersen yaparım. Yeter ki sen iste nerdesin ki sana kul köle olayım. Çarığını dikeyim, saçını tarayayım, Elbiseni yıkayayım, Bitlerini kırayım. Ey yüce rabbim sana süt ikram edeyim. Senin elini öpeyim. Ayağını olayım. Bütün keçilerin sana kurban olsun. Her şey senin yardımınladır rabbim.

Çobanın böyle konuştuğunu gören hazreti Musa “Ey çoban bu sözleri kime söylüyorsun, kiminle konuşuyorsun?” Diye sordu.

“Bizi yaratan işte, bu yeri ve göğü halk edenle.” Diye cevap verdi çoban.

Hazreti Musa şöyle dedi. “Vah vah sen sersemlemişsin. Yazık, sen daha Müslüman olmadan kafir oldun. Bu ne saçma söz bu ne küfür? Çarık elbise anca sana yaraşır. İlâhi sıfatlarda cisim sahibi olmak veya ihtiyaç sahibi olmak gibi bir şey var mı? Sen bu sözleri kime söylüyorsun, amcana mı dayına mı? Tanrı böyle kulluk istemez.”

Hazreti Musa’nın sözleri karşısında şaşıran çoban büyük bir üzüntü ve pişmanlık duyarak şöyle dedi. “Ya Musa, Ağzımı bağladın, beni pişman ettin.” dedi. Ve bir ah çekerek oradan ayrıldı.

Derken Hazreti Musa Aleyhiselam ile Allah tan şöyle bir vahiy geldi. “Ey musa, biz çobandan razıydık. Sen işittiklerini inkar ve küfür saydın. Bir kabahati varsa bile ne tatlı kabahatti onunki? Senin görevin ayırmak değil, birleştirmektir. Onun için övgü olan senin için yergi olabilir. Onun için bal olan sana zehir olabilir. Biz dile söze bakmayız. Kalbe ve hale bakarız. Gönül huşu içinde ise o gönle bakarız. İsterse sözünde zul ve inkiyat olmasın.”

Ey musa. Edep bilenler başka içi yanmış aşıklar başka. Aşıklar her solukta bir başka yanarlar.

Hazreti musa hatasını anladı. Yollara düşüp o çobanı aramaya başladı. Nihayet hazreti Musa çobanı buldu ve ona

“Müjde Allahu tealadan izin geldi. Gönlün ne istiyorsa onu söyle bildiğin gibi dua et. Allah nazarında böylesi daha kıymetlidir, hiçbir şeye aldırma. Korkusuzca çöz dilini. Elbette yakarmanın bir usulü vardır. Fakat samimi olması her şeyden evladır.”               

Çoban ilahi aşka ulaşmıştı, aynı halde değildi. “Ey Musa, ben, o hâl ve o sözden geçtim. Şimdi benim halim söze sığmaz.” Demiş.