Karagöz Hacivat Hastalık

Çocukların oldukça sevdiği Karagöz ve Hacivat Konuşmalarından biri olan İş Hastalığı sırf ziyarete gelenlerin kendisine bir şeyler getirmeleri için yalandan hastalığı konu edinen güzel bir diyalog.

 (Hacivat, Karagöz’ün kapısını çalarak evine girmiştir.)

HACİVAT – Aman, Aman Karagöz’üm, geçmiş olsun!

KARAGÖZ – Hoşgeldin Hacı Cavcav, teşekkür ederim!

HACİVAT – Efendim, hastalandığını daha yeni öğrendim ve hiç durmadan ziyaretine geleyim dedim. Ben seni  iş seyahatimde biliyordum, döner dönmez hastalanıp yatağa düşmüşsün.

KARAGÖZ – Ziyafetime mi geldin?

HACİVAT – Yok öyle değil iki göz’üm, yani seni görmek için geldim.Durumun nasıl ateşin var mı?

KARAGÖZ – Hayrola sigaraya mı başladın, sigara mı yakacaksın?…

HACİVAT – Ne sigarasından bahsediyorsun hacı cavcav! Yani şu koltuk altına konulan vücudun sıcaklığını ölçen alet varya ateş ölçer onla ateşini ölçmediler mi?

KARAGÖZ – Hı anladım öyle söylesene, baktılar baktılar hatta alnıma ıslak bir bez koyup gittiler.

HACİVAT – İyi öyleyse ateşin düşmüştür değil mi?

KARAGÖZ – Tabi tabii, düştü ama bende yatak yanmasın diye söndürdüm.

HACİVAT – Canım bu hasta halinle şakayı bırak!… Neyin var onu söyle?

KARAGÖZ – Köftehor, sanki bilmiyorsun, dedemden miras olarak kalan tahta bir ev ile bakkal’a, manava ve kasaba olan borcum var.

HACİVAT – Allah senin iyiliğini versin, mübarek öyle değil!… Hastalığın ne olduğunu soruyorum?

KARAGÖZ – Onu bilmiyorum ama tehlike geçmiş, biraz daha yatmam gerekiyormuş…

HACİVAT – Öylemi, ucuz kurtuldun demek…

KARAGÖZ – Hay hay efendim, piyasada solucan kalmamıştı da ucuz kurt buldum.

HACİVAT – Neyse, en iyisi sen biraz dinlen.

KARAGÖZ – Seni gidi Köftehor, yoksa beni kötü yola düşürmek için mi geldin?

HACİVAT – Ben seni anlamakta zorlanıyorum, şimdi sana ne söyledim ki?

KARAGÖZ – Pataklarım seni ha “biraz dilen” dedin ya… Herkes beni tanıyor ayıp olmaz mı?

HACİVAT – Ah efendim, bu hastalık seni dahada kötü yapmış, dilen demedim ki, dinlen dedim sana. Kısa zamanda ayağa kalkarsın muhtemelen?

KARAGÖZ – Sen benim ayağa kalkmamı bırak da, şimdi bana ne getirdin onu söyle bakalım?

HACİVAT – Aslında doğrusu şey… Telaş içerisinde hızla buraya geldiğimden unuttum Karagöz’üm!

KARAGÖZ – Vay vay, talaş içinde un mu yuttun?

HACİVAT – İki gözüm, seni görmek için aceleyle buraya gelince bir şey almayı akıl edemedim.

KARAGÖZ – Köftehor bu olmadı. En iyi sen git de yeniden gel!

HACİVAT – Kusura bakma Karagöz’üm borcum olsun!

KARAGÖZ –Olmaz biraz önce sizin evden çorba getirdiler. Bende tatlı ile pirzola da istedim.

HACİVAT – Aaaa ne güzel!… Eve kolonya da almıştım, sana bırakayım mı.

KARAGÖZ – Çok iyi olur, getir ve karyolanın altına koy!

HACİVAT – Tamam Karagöz’üm!

(Hacivat eve gidip kolonyayı getirir.)

KARAGÖZ – Yooo, oraya koyma sakın Hacı Cavcav!…

HACİVAT – Niye ki (karyolanın altına bakar)… Aman, burası ne?… Karyolanın altı dükkân eşyalarıyla  dolu?…

KARAGÖZ – Şey, şey biliyorsun ya herkes beni çok seviyor… Kimisi yiyecek getiriyor, kimisi de kolonya falan işte…

HACİVAT – Bana baksana, bu işin içinde bir iş olmasın söyle bakalım?

KARAGÖZ – Hacı Cavcav!… işte şey…

HACİVAT -Yoksa sen hasta  değil misin?

KARAGÖZ – Aman yüksek sesle konuşma kimse duymasın! Bırak da birkaç günlüğüne dinleneyim, hem de lezzetli yemekler yiyeyim.

HACİVAT – Peki, karyolanın altında biriktirdiğin o hediyeler ne olacak?

KARAGÖZ – Onlar mı? şey işte oğlum hastanenin oraya götürüp satıyor.

HACİVAT – Ama bu yaptığın şeyde çok ayıp iki göz’üm! “Seni ziyarete gelenler bu yaptığını bir öğrenirlerse, bir daha hasta olsan dahi sana inanıp  gelmezler biliyorsun değil mi?

KARAGÖZ – Eeee şimdi ne olacak’…

HACİVAT – Artık olanlar olmuş… Ama bir daha böyle bir şey yaparsan sırrını açıklarım, hemen kalkıp giyin!

KARAGÖZ – Tamam sen kimseye söyleme, hemen giyiniyorum.(Hacivat gider.)