Kraliçe Arı Masalı

Kraliçe Arı Masalı, Uyku getiren masallar arasında bulunan ve Arı ile Papatyanın arkadaşlığı ve verilen sözlerin yerine getirilmesini konu edinen güzel hikayedir.

Çok eski zamanlarda yükseklerde bir dağın tepesinde Arılar ülkesinde bir sürü Arı ailesi yaşardı. Arılar her sabah güneş doğar doğmaz kovandan ayrılır. Bal yapmak için çiçekten çiçeğe konardı. Akşam olmak üzereyken de, her nerede olurlarsa olsunlar. Kovanlarına geri dönerlerdi.

Kraliçe Arı da diğer arılarla birlikte erkenden kalkar, arkadaşı Papatyanın yanına gider. Saatlerce bıkmadan sohbet ederdi.  Bu durum hem Papatyanın hemde Kraliçe Arı’nın çok hoşuna giderdi.

Yine bir sabah arkadaşı Papatya’nın yanına giden Kraliçe Arı “Merhaba Papatya, ben geldim.”

Papatya “Merhaba kraliçe, hoş geldin. Ama bugün biraz geç geldin. Hatta bir ara gelmeyeceğini düşündüm.”

Gülümseyen Kraliçe Arı “ Biliyorsun, bazen kovandaki problemleri çözmem zaman alıyor. O yüzden geç kaldım. Ama sana bu gün çok güzel bir haberim var.”

Papatya “Nedir bu haber, çabuk söyle! Yoksa meraktan yerimde duramam.”

Kraliçe Arı. “Tamam, tamam sabırsızlanma hemen söyleyeceğim.” Diyerek konuşmaya başladı. “Dün bizim Arılar, dağdan aşağı inmişler. Etrafta yeni çiçekler ararken, çok büyük ve güzel bir dere ile karşılaşmışlar. Derenin kıyısında çeşit çeşit çiçekler, güller, ağaçlar ve bir sürü papatya varmış.”

Heyecanlanan Papatya ” Kraliçe ne olur, benide oraya götürür müsünüz?”

Kraliçe Arı biraz düşünmüş. “Şimdi seni oraya götüremem. Ama sana söz veriyorum. Mutlaka bir gün seni o derenin kenarına götüreceğim.” Dedi. Sonrada “Benim şuan yeni keşfedilen yere gitmem gerekli. Yarın gelince konuşuruz.” Diyerek papatyanın yanından ayrılan Kraliçe, uçarak dağdan aşağı süzülmüş.

Bir süre etrafına bakına bakına giden Kraliçe, o Derenin kenarına yaklaştığında etrafı mis gibi saran çiçek kokusuyla karşılaşmış.

Kraliçe Arı “Burası ne kadar güzel kokuyor. Hayatımın sonuna kadar burada kalabilirim.” Diye düşünmeye başladı. Biraz daha gittikten sonra etraftaki rengarenk çiçekleri görünce çok sevindi.

Konuşmayı çok seven Kraliçe Arı, hemen oradaki çiçekler, güller ve ağaçlarla tanışıp, arkadaş olmuştu.

O günden sonra her sabah erkenden kalkan Kraliçe, Derenin kenarına gidip, oradaki çiçeklerle sohbet ediyordu.

Kraliçe Arı’yı her sabah merakla bekleyen Papatya ise günlerdir. Arkadaşının yanına gelmemesine çok üzülüyordu.

Kraliçe Arı, arkadaşı Papatyayı çoktan unutmuştu. Bir gün dere kenarındaki papatya ile sohbet ederken Papatya’ya dağın üstündeki arkadaşı Papatya’dan bahsedince, uzun süredir arkadaşının yanına gitmediğini hatırladı.

Arkadaşının kendisine kırıldığını düşünen Kraliçe Arı hemen Papatyadan müsaade isteyerek dağa doğru uçup, arkadaşı papatyanın yanına gitti.

Neredeyse akşam olmak üzereydi Kraliçe Arı “Merhaba Papatya, bu aralar sana hiç uğrayamadım.”

Papatya” Seni çok merak ettim. Başına bir şeyler geldiğinden korktum.” 

Kraliçe Arı “Benim başıma bir şey gelmedi. Sadece yoğundum. Ama yarın sabah seni derenin kenarına götürmek için geleceğiz. Yarın sabah görüşürüz.” Diyerek eve doğru uçtu.

Ertesi gün yanına aldığı birkaç arı ile Papatyanın yanına giden Kraliçe Arı, arkadaşı Papatyayı alarak onu gezdire gezdire dere kenarına götürdüler.

Papatya hem çok mutlu hemde Arkadaşı Kraliçe Arıya minnettardı. Hayatında hiç bu kadar mutlu olmamıştı. Her taraf o kadar güzeldi ki, tıpkı hayallerindeki gibiydi.

O günden sonra Kraliçe Arı ve Papatya dere kenarına yerleşerek bir ömür orada mutlu bir yaşam sürmüş…

Bu hikayenin kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.