Çiçek Perileri Masalı

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde develer tellal, pireler berber iken zamanın birinde çiçeklerin neşe ile açtığı küçük ve şirin kasabada zengin bir aile yaşarmış.

Bu ailenin iki kızı varmış. Büyük kızları Fara çok sıcakkanlı ve sevecen birisiyken,  küçük kızları olan Eda kaba bir kız olduğu gibi kimseyi pek beğenmez ve kimseyle de arkadaşlık yapmazdı.  

Eda çiçekleri çok sever. Bütün zamanını o kocaman bahçelerindeki çeşit çeşit çiçeklerin arasında geçirirdi.

Eda’nın her zaman odasına kapanarak yalnız başına kaldığını ve hiç arkadaşının olmadığını gören annesi bir gün Edanın odasına giderek ona “Güzel kızım, ablan ve arkadaşları çiçek bahçesindeler. Sende onlara katılsana.”  

“Yok anne ben burada kalmayı tercih ederim. Onların yanına gitmek istemiyorum.”

“Olur mu kızım, gelip bir pencereden bakar mısın? Senin yaşında olan sıcakkanlı kızlarda var. Bakarsın onlardan biriyle de arkadaş olursun.”

“Ben kimseyle arkadaş olmak istemiyorum anne, onlar bahçeden çıksın. Ben sonra inerim.” Demiş

Annesi her ne söylemişse de, bir türlü Edayı ikna etmeyi başaramamıştı.  Bu duruma çok üzülen anne, kızına yardım etmek istiyor. Ancak kızı onu dinlemediğinden hiçbir şey yapamıyordu.

Günlerden bir gün, her zamanki gibi uyandıktan sonra bahçeye giderek çiçeklerle ilgilenen Eda, bahçe duvarının üzerinden çiçeklere bakarak konuşan iki kız olduğunu görmüş. Kızlardan biri “Ne kadar da güzel çiçekler bunlar, üstelik harika da kokuyorlar. Keşke bizimde böyle güzel bir çiçek bahçemiz olsaydı. Sürekli o bahçede eğlenirdik değil mi?” 

Diğer Kız.” Gerçekten de harika bir bahçe, seninle güzel vakit geçirirdik.” Demiş.

Eda o kızların bahçelerine bakarak konuşmalarına çok kızmıştı. “ Ne bakıyorsunuz öyle” diye çıkıştı kızlara.

Kızlardan biri “Çok güzel bir bahçeniz varmış. Sadece bakıyorduk.”

Eda “Hayır bakamazsınız.” Diyerek kızları kovmuş.

Kızlar Eda’nın kendilerine kaba davranmasına epey üzülmüşlerdi. Hiçbir şey demeden oradan uzaklaştılar.

Eda yine bir gün bahçede çiçeklerin arasında dolaşırken, çiçeklerle konuşan iki peri görmüş. Şaşkınlıkla peri’nin yanına giderek “Sizde kimsiniz, hem çok küçüksünüz hemde kanatlarınız var.”

Çiçek Perilerinden biri “Bizler Periyiz. Bu çiçeklere bakar ve onların canlı kalmasını sağlarız. Şu bahçedeki çiçeklerin hepsi bizim arkadaşımız.”

“Çiçeklerle konuşabiliyor musun?”

“Evet konuşuyoruz.”

“Ama bende bu çiçeklere her gün bakıyor ve onları çok seviyorum. Ama hiç benimle konuşmadılar.”

Diğer Peri “Bu çiçekler, başka insanları kırmayan, insanları incitmeyen, iyi niyetli kişilerle konuşur. Oysaki sen hiç kimseyi sevmediğin gibi, bu çiçeklere bakmaya gelenleri de kovuyorsun. Bu günden sonra iyi biri olmazsan, bu bahçedeki çiçekler günbegün sararıp, solacaklar. “ dedikten sonra iki peri de ortadan kaybolmuş.

Eda her ne kadar “çiçek perileri, çiçek perileri.” Diye seslenmişse de çiçek perileri ortaya çıkmamış.

Perilerin dediği gibi, günden güne bahçedeki çiçekler sararıp, solmaya başlamıştı. Eda’nın ailesi çiçeklerin birden bire solmasına anlam veremiyor. Çiçekleri eski haline döndürmek için her ne yaptılarsa da, bir türlü başarılı olmamışlardı.

Bir sabah çiçeklerin arasında oturup, yaptıklarını düşünen Eda, o an gerçektende, sebepsiz yere çoğu kişinin kalbini kırdığını anlamış. Ve yaptıkları için çok üzülmüştü. Bu durumu düzeltmek isteyen Eda “Çiçek Perileri, beni duyuyor musunuz? Ne olur bana yardım edin. Yaptıklarımın yanlış olduğunu anladım.” Diye seslenmiş.

 Birden ortaya çıkan Çiçek Perilerinden biri “ Çiçekleri kurtarmanın tek bir yolu var. O da başkalarına iyi davranarak, onların sevgisini kazanmaktır.”  Diyerek yine ortadan kaybolmuş.

Hemen bahçe kapısını açarak dışarı çıkan Eda, geçenlerde kaba davrandığı iki kız’ın bir ağacın altında oturmuş. Gülerek sohbet ettiğini görmüş. Hemen onların yanına giden Eda “şey, şey, “ demiş ama sözün gerisini getirememişti.

Kızlar ise Eda’nın ne diyeceğini merak ettiğinden sessizce onu dinliyorlardı. Eda bir süre duraksadıktan sonra “Geçen gün size çok kaba davrandım. Hatamı düzeltmek istiyorum. Sizden rica etsem benimle bizim eve gelir misiniz? Sizleri evimizde misafir etmek istiyorum.”

Kızlar Eda’nın o mahçup, haline bakarak “Haydi öyleyse gidelim.” Diyerek kolkola girip Edaların evine doğru gitmişler.

Eda kızlarla birlikte bahçeye girdiği anda gördükleri karşısında epey şaşırmıştı.  Bahçedeki çiçekler eskisi gibi canlanmış her tarafı güzel kokular sarmıştı.

Eda o kızlarla arkadaş olmuş. O gün daha önce hiç olmadığı kadar mutlu olmuştu. Başkalarına iyi davranmanın, başkalarına değer vermenin tadına varan Eda bir sürü yeni arkadaş edinmiş. Herkes tarafından sevilen iyi bir kız olmuştu.

Bu durumu gören çiçek perileri Edaya mükafat olarak çiçeklerle konuşma yeteneği vermişlerdi. Artık Eda arkadaşlarıyla eğlendikten sonra kalan zamanını da çiçeklerle konuşarak geçiriyor hiç yalnız kalmıyordu.

Bu güzel Çiçek Perileri Masalı da burada son buldu başka bir güzel Peri Masalı ’nda görüşmek üzere hoşçakalın…

Bu hikayenin telif hakkı masallaroku.org sitesine ait olup, kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.