Kurt Baba Masalı

Bir zamanlar dağlarda yaşayan kurtlar arasında çok sevilen bir kurt yaşarmış. Herkesi çok seven ve yardıma ihtiyacı olanların yardımına koşan bu kurda herkes kurt baba diye hitap edermiş.

Kurt baba diğer kurtlar gibi sürü ile birlikte gezmez sürekli yalnız başına dolaşırmış. Onu tanıyanların hiçbiri de ondan korkmaz ve ona her zaman güvenirlermiş.

Günler bu şekilde geçip, giderken Bahar mevsiminin gelişiyle beraber her tarafı yeşillikler kaplamış. Rengarenk açan çiçekler doğayı süslemişti.

Bu güzel bahar sabahı, kuşların cıvıl cıvıl ötüşüyle birlikte uykudan uyanan Kurt baba, o mis gibi havayı içine çektikten sonra “Her taraf ne kadarda güzel kokuyor.” Demiş kendi kendine. Sonrada karnını doyurmak için mutfağa giderek ocakta pişirdiği omleti neşe içerisinde yiyerek bir güzel karnını doyurmuş.

“Karnımda doydu. Şimdi dolaşmanın zamanı.” Diyerek evden çıkıp, dolaşmaya başlamış. Etrafta dolaşırken, bir kuzunun “imdat, imdat” diye bağırışını işitmiş.

Hemen sesin geldiği yöne doğru koşan Kurt, Kuzunun bir çukura düştüğünü ve oradan çıkamadığını görmüş.

Kuzuya “ Merak etme, ben şimdi seni o çukurdan kurtarmanın bir yolunu bulacağım.” Demiş.

Kurt Baba’nın yardımsever olduğunu işiten Minik Kuzu, onu görünce rahatlamıştı. Etrafa bakınan Kurt bulduğu bir halatı çukura sarkıtıp, Minik Kuzuyu çukurdan kurtarmıştı.

Ona çok teşekkür eden yavru kuzu neşeli bir şekilde annesinin olduğu yere doğru koşmuş. Kurt Baba ise yoluna devam etmiş.

Bir süre sonra dağın yamacında açan rengarenk çiçekleri gören Kurt Baba, sevinçle oraya giderek çiçeklerin arasında sırt üstü uzanmış. O esnada onu gören Tavşan ile Sincap ise hemen onun yanına gitmişti.

Tavşan “Merhaba Kurt Baba, uzanmak için çok güzel bir yer bulmuşsun.”

Gülümseyen kurt, uzandığı yerden kalkarak “Gelin sizde oturun.” Demiş.

Hemen yanına giderek oturan Tavşan ile Sincap, başlamışlar kurt ile sohbet etmeye saatlerce oturup, konuşmuşlar. Üçüde zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştı.

Akşam olmak üzereyken Sincap “Kurt Baba, bize bir kurt masalı anlatır mısın?”

Gülümseyen Kurt havanın kararmak üzere olduğunun farkındaymış ancak, sincabın isteğini geri çeviremezmiş. O yüzden başlamış en çok sevdiği Kurt Masalını anlatmaya. Bu masal birazda uzun olunca hava tamamen kararmıştı.

Masalı anlatmayı bitiren Kurt Baba “Vakit epey geç oldu. Bu saatte yalnız başınıza eve gidemezsiniz. Hadi sizi eve bırakayım.” Diyerek ayağa kalkmış.

Tavşan ile Sincabı evlerine bıraktıktan sonra oda eve doğru yola koyulmuş. Çokta mutluymuş. Çünkü herkes kurtları gördüğü anda korkup, kaçarken onu görenler yanına gelip, onunla sohbet ediyormuş.

Çok sevilen kurt baba yaşadığı sürece herkesin sevdiği ve güvendiği bir kurt olarak kalmış.

Bu güzel Kurt Baba Masalıda burada son buldu. Tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın…

Bu masalın izin alınmadan veya kaynak gösterilmeden yayınlanması, çoğaltılması ve kopyalanması yasaktır.