Mavi Sakal Masalı

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde başkaları ile eğlenmesini seven, kendini beğenmiş genç bir prens yaşarmış. Bu prens çoğu zaman söylediği yalanlarla başkalarını kandırır sonrada onları izleyip, gülermiş.

Günlerden bir gün eski kıyafetler giyinen Prens, saraydan ayrılarak ormana doru gitmişti. Kandırarak, eğlenebileceği birilerini arıyormuş. Çok geçmeden karşılaştığı yaşlı bir kadına “Ninecim eşinizin nerede olduğunu biliyor musunuz?”

Yaşlı kadın “Evdedir herhalde.” Diye cevap vermiş.

Prens ciddi bir şekilde “Vah vah demek haberin yok, Kralın askerleri eşinizi tutuklayıp, götürdüler.” Demiş.

Yaşlı kadın telaşla topladığı mantarları bırakıp, eve doğru koşmaya başlamış. Prens ise arkasından gülümseyerek “Ne kadarda çabuk inanıyorlar.” Diye söylenip, kahkaha atmaya başlamıştı.

Prensin yaptıklarını sihirli küresinden izleyen büyücü bir kadın, Sihir yaparak Prensi Mavi sakallı çirkin bir adama dönüştürmüş.

Kendisindeki değişikliğin farkında olmayan Prens neşe içerisinde gölün kenarına giderek kıyısına oturmuş. Göldeki balıklara taş atarak kendince eğleniyormuş.

Bir süre sonra mavi sakallarının olduğunu gören prens şaşkınlıkla sudaki yansımasına bakmış. Gerçekten de mavi sakallı ve çirkin birine dönüşmüştü. Telaşla yerinden kalktığı gibi saraya doğru koşmuş.

Saraya vardığında nöbetçilere her ne kadar kendisinin prens olduğunu söylemiş olsa da, kendisine inanmayan nöbetçiler onun saraya girmesine izin vermemişler.

Çaresiz kalan Mavi Sakallı Prens, kendisini gören çocukların “Baksanıza ne kadarda çirkin bir adam.” Demesine üzülerek tekrardan ormana gidip, kendisine kalacak bir yer bulduktan sonra orada yaşamaya başlamış.

Bu arada kral ve kraliçe askerlere her yerde oğullarını aratıyormuş. Günler bu şekilde geçip giderken yalnız başına yaşamaya alışan prens, başkaları ile alay etmesi yüzünden bu olayların başına geldiğinin farkındaydı. Ama kimin kendisini mavi sakallı çirkin bir adama dönüştürdüğünü de bilmiyormuş.

Çaresiz bir şekilde ormanda terk edilmiş halde bulduğu küçük kulübede tek başına yaşamaya başlayan prens, zaman zaman ihtiyaçlarını gidermek için şehirdeki pazara gidiyormuş.

Pazardaki herkes ona mavi sakal diye hitap eder ve ona çok acırlarmış. Pazarcıların kendisine sırf acıdıklarından yardım etmeleri ve kendisine mavi sakal diye hitap etmeleri prensin çok zoruna gitse de, yapacak hiçbir şeyi yokmuş.

İşte zaman her şeyin ilacı derler ya, prenste yeni hayatına neredeyse alışmıştı. Yine bir gün ormanda topladığı mantarları pazarda satıp, onunla ihtiyaçlarını giderecekti. Mantarları bir tezgaha indirip, müşteri gelmesini beklerken, Güzel giyimli genç bir adamın yanındaki askerlerle pazara girerek, Pazar esnafıyla kibar bir şekilde konuşmasını izlemişti.

O esnada eski halini düşünen Prens Mavi sakal, mantarları tezgahta bıraktığı gibi ağlaya ağlaya ormana geri dönmüş.

Bu arada sihirli küresinden prensi izleyen Büyücü, onu ilk defa bu kadar üzgün ve çaresiz görmüştü. Artık onunla karşılaşma zamanın geldiğini düşünerek prensin kaldığı kulübeye giderek kapıyı çalmış.

Kapıyı açan Prens “İçeri buyurmaz mısınız? Efendim.” diyerek kibar bir şekilde büyücüyü içeri davet etmiş.

İçeri giren Büyücü “Sen çok ilginç birine benziyorsun. Bana hikayeni anlatmak ister misin?” diye sormuş.

Bir ah çeken Prens başlamış, başkalarına yaptığı yanlışları ve bir prens iken, nasıl mavi sakallı, çirkin bir adama dönüştüğünü anlatmaya. En sonunda ise “Aslında ben dersimi aldım. Başkalarıyla alay etmenin ve onları küçümsemenin çok kötü bir şey olduğunu anladım, anlamasına ama nasıl eski halime döneceğimi bir türlü bulamadım.” Demiş.

Büyücü “Demek yaptığın hataların farkına vardın. Öyleyse biraz daha bekle bakarsın bir sabah eski haline dönmüşsün.” Diyerek müsaade isteyip, kalkmış.

Prens şaşırmıştı. O garip, kılıklı kadının kulübesine niçin geldiğine ve garip sorular sormasına bir anlam veremese de, kendi kendine “Yapacak bir şeyim yok, en iyisi bu akşam erkenden yatıp, uyumam olacak.” Diye söylenmiş.

O gece düşünceler içerisinde yatan prens, sabah kalktığında elini yüzünü yıkamak için çeşmenin önüne gittiğinde sudaki yansımasına bakar bakmaz çok şaşırmıştı. Çünkü eski haline dönmüştü.

Sevinçle elini yüzünü yıkayan Prens, kahvaltısını yaptıktan sonra hemen saraya doğru gitmiş. Onu gören askerler sevinçle “Hoş geldiniz prensim, nerelerdeydiniz? Sizi aramadığımız yer kalmadı.” Diye sorduklarında,

Prens çok kibar ve nazik bir şekilde askerlere onları yorduğu ve üzdüğü için özür dilemiş. Tüm askerler şaşırmıştı. Daha önceki kibirli prens gitmiş yerine bambaşka bir prens gelmişti.

Anne ve babasının yanına giden prens, onların elini öperek, başından geçenleri bir bir anlatmış.

Oğullarının başına gelenlere çok üzülen ama sağ salim geri dönmesine de çok sevinen Kral ile kraliçe, prenslerinin dönüşünün şerefine büyük bir şenlik düzenleyerek bütün herkesi şenliğe davet etmişler.

Herkese karşı saygılı olan prens bir daha hiç kimseyle alay etmemiş.

Bu güzel Mavi sakal masalı da burada son buldu. Tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın…

Bu masalın izin alınmadan veya kaynak gösterilmeden yayınlanması, çoğaltılması ve kopyalanması yasaktır.