Küskün Tavşan Masalı

Küskün Tavşan Masalı her yaş gurubuna uygun ve çocuklar tarafından sevilerek okunan çok güzel bir ezop masalı. İyi okumalar.

Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak ülkelerde bulunan bir ormanda, birbirine benzeyen beş kardeş tavşan yaşarmış.

Bu beş tane güzel yavru tavşan‘ın adları şöyleymiş.

Çal Çal; ailenin en gayretli ve çok çalışan tavşanıymış, neredeyse her gün yuvayı o temizler ardından da kardeşleri uyurken onlara kahvaltı hazırlarmış.

Çen Çen; ailenin en çok konuşan tavşanıymış neredeyse ağzı hiç durmazmış, konuşma kabiliyeti yüzünden, kardeşlerinin sözcülüğünü o yapar bazen ise o kadar çok konuşurmuş ki, kardeşlerini bıktırırmış.

Cin Cin; açıkgöz, her şeyi bilen zeki ve hakkını kimseye yedirtmeyen bir tavşanmış.

Küs Küs; çok alıngan olmakla birlikte herkesle kolayca küsebilen bir tavşanmış.

Tem Tem; ailenin en üşengeç ve tembel tavşanıymış, tek isteği sürekli uyumakmış, bulduğu her fırsatta yatmaya başlarmış.

Bu beş kardeş her sabah uyandıklarında kardeşleri Çal Çal’ın hazırlamış olduğu kahvaltıyı yedikten sonra dışarı çıkar, gezer ve oynarlarmış.

Öğle vaktinde ise ormanda toplayabildikleri yiyecekleri yiyerek ardından biraz uyurlar, sonra da kalkıp oynamaya devam ederlermiş.

Akşam olmasına kısa bir süre kalana kadar oyunlarını oynar sonrada akşam yemeği için yemeklerini de yiyip yuvalarına dönerlermiş.

Günler bu şekilde geçip giderken bir sabah uyandıklarında kardeşleri Küs Küs’ün hasta olduğunu görmüşler.

Küs Küs birazcık şeyler yiyerek, tekrar yatağa gidip yatmış, diğer kardeşleri her zamanki gibi kahvaltılarını yaptıktan sonara ormana çıkmışlar.

Akşam eve döndüklerinde, kardeşlerinin hala yattığını görünce

Çen Çen; “Nasılsın güzel kardeşim?” Diye sormuş.

Küs Küs hiç cevap vermemişti çünkü kardeşlerinin hepsine küsmüştü kardeşleri onunla konuşmak için epey uğraştılar ama bir türlü kimseyle konuşmuyordu küs küs onlara kızmıştı.

En sonunda kardeşlerine “Sizler çok düşüncesiz kardeşlersiniz, benim hasta yattığımı gördüğünüz hâlde bana bir öğle yemeği dahi getirmediniz.”

Akşama öyle şurada yalnız ve aç bir şekilde yattım, bu günden sonra artık sizinle konuşmayacağım, demiş.

Kardeşleri hata yaptıklarını anlamışlardı, o yüzden hemen ondan özür dilemişler.

Fakat Küs Küs’ün onları affetmeye hiç niyeti yoktu, o sebeple onlarla başka hiçbir şey konuşmadı. Ertesi sabah uyandıklarında herkes kahvaltı yaptıktan sonra Küs küs odasına gitmiş kardeşleri ormana gittikten sonra o da yuvasını terk etmiş.

Havanın kararmasıyla birlikte eve dönen tavşan kardeşler Küs Küs’ü bulamamışlardı, bu olanlara çok üzülmüşlerdi.

İkişer gurup halinde peşinden giderek onu aramayı düşünmüşler ama onun inadını bildiklerinden aramaktan vazgeçmişler.

Kendisinin pişman olarak geri dönmesini beklemişler.

Küs Küs ise yuvadan ayrıldıktan sonra, ormanın diğer yakasına gitmiş orada kendisine küçük bir yuva yaparak yalnız yaşamaya başlamış.

Kendi kendine “Oh kurtuldum Çen Çen’in o durmayan çenesinden, Tem Tem’in o tembelliğinden,” diyormuş.

Her ne kadar dilden o düşüncelerini söylesede içten içe de onları çok özlüyormuş.

Orada tanıştığı bir sincap ve bir kaplumbağa ile kısa zamanda arkadaş olmuş, arkadaşları çok iyiymişler ama onlarla oynamasıda zor oluyormuş.

Bir gün arkadaşı sincap ile birlikte ormanda gezmeye çıkmışlardı, Küs Küs, hızlı gitmekte olan sincaba yetişmek için hızla koşmaya başlamıştı.

Aksilik olacak ya! Önünde kazılmış koca çukuru görmeyen küs küs içine düşmüş. Çevrede bulunan Hayvanların yardımıyla çukurdan çıkmış.

Ayağı kırılan Küs Küs’ü eve kadar taşıyarak yatağına yatırmışlar, bir ay boyunca hiç kalkmadan yatması gerekmiş.

Belli bir süre yanında kalan arkadaşları yuvalarına gidince orada yapayalnız kalmıştı, üstelik epey de acıkmıştı.

Ne yapacağını bilemeyen tavşan kendi kendine

“Ben şimdi karnımı nasıl doyuracağım? Ayağım da kırık, kalkamıyorum da ne yapabilirim ki” diye düşünmüş.

O gece ona uğrayan olmadığından aç aç uyumuştu, ertesi gün de yanına gelen kimse olmamıştı yine yuvasında aç ve yalnız yatmış.

Küs Küs artık kimsenin kendisine yardıma gelmeyeceğini düşünmeye başlamış ümitsizliğe kapılmıştı, o gece de açlıktan kıvranarak uyumuş.

Ertesi sabah gözlerini açtığında önünde havuçların ve diğer sevdiği birkaç yiyecek olduğunu görünce rüya gördüğünü zannederek, gözlerini defalarca kapatıp açmış ama hep aynı şeyleri görüyormuş, güçlükle uzandığı yerden doğrularak karnını güzelce doyurmuş.

O yiyecekleri kimin getirdiğini bilmiyormuş, tek aklına gelen arkadaşı sincap’mış ertesi gün uyandığında da önünde çeşit çeşit yiyecek olduğunu görmüş günlerce durum bu şekilde devam etmiş.

Aradan bir ay gibi bir süre geçmiş ve Küs Küs sağlığına kavuşmuştu, ayağa kalkar kalkmaz hemen arkadaşı sincabın yanına giderek ona:

“Yiyecekler için sana çok teşekkür ederim, benim güzel arkadaşım sen olmasaydın öylece açlıktan kıvranıyor olurdum” demiş

Sincap; “ Sen neyden bahsediyorsun? Ben sana hiç yiyecek getirmedim ki!” Demiş.

Küs Küs çok şaşırmış ve yiyecekleri kendisine kimin getirdiğini daha çok merak etmeye başlamıştı. Ertesi sabah erken kalkarak yuvasının karşısındaki ağacın arkasına saklanmış yuvasını izliyordu.

O sırada elinde çeşitli yiyeceklerle şarkı söyleye söyleye gelen kardeşlerini görmüş, ellerindeki yiyecekleri sessizce yuvanın kapısından içeri bırakıp geri dönmüşler.

Küs Küs çok şaşırmıştı çünkü kardeşlerinin yuvaları epey uzaktı.

Her gün onun için o kadar yol gelmeleri kardeşlerinin ona ne kadar değer verdiğini ve sevdiğini gösteriyordu.

Onları terk ettiği ve onlara söylediği sözler için utanmıştı, onların gönlünü almak için yiyecekleri bırakıp giden kardeşlerinin arkasından;

“Kardeşlerim durun, benide bekleyin” diye bağırmış.

Koşarak yanlarına gittiği kardeşlerinden teker teker özür dilemiş ve onlarla birlikte yuvasına dönmüş.

O günden sonra kardeşlerinin kıymetini anlamış ve hataları olduğunda da artık onlara küsmemiş. Kardeşleriyle mutlu bir hayatları olmuş.

Küskün Tavşan Masalı‘nı okurken eğlendiğinizi umarız dilerseniz Ördek Okulu Masalı ‘nı okuyabilirsiniz.