Nasreddin Hoca ve Eşeği Masalı

Nasreddin Hoca ve Eşeği Masalı, Günlerden bir gün, Nasreddin hocanın değer verdiği bir eşeği varmış, gün gelmiş bu eşek epey ihtiyarlamıştı, hanımıyla bu konuyu istişare etmişler ve en sonunda,

Sabahın ilk ışıkları ile birlikte hayvan pazarına giderek eşeği orada satıp, üzerine  biraz daha para koyup daha genç ve güçlü bir eşek almaya karar vermişler.

Sabah erkenden, Nasrettin hoca eşeğine binerek yola çıkmış, Köy, hayvan pazarına epey bir uzakmış. Biraz gittikten sonra Nasreddin hoca;

Eşine “Bu eşek epey zayıflamış, sanki bu yola dayanmaz, yolda  ona bir şey olur veya pazara varınca epey bitkin düşerse, bırak onu satın almayı kimseler yüzüne bile bakmaz,” demiş. “İyisi mi, ben şu eşeği sırtıma alayım ki pazara kadar sapasağlam ve dinç götüreyim.” demiş.

Eşeği sırtına  alan hoca biraz yol aldıktan sonra karşısına bir kaç  köylüsü çıkmış onun bu haline pek akıl sır erdirememişler, şaşkınlık içerisinde

“Yahu hocam, bu ne haliniz yoksa delirdiniz mi?” demişler. “İnsan hiç eşeği taşır mı? Niçin böyle bir şey yaptınız ki! Bizim bildiğimiz ve gördüğümüz, her zaman eşek insanı taşır.”

Nasreddin hoca biraz düşünmüş;

“Doğru, diyorsunuz aslında” demiş.

Hemen eşeği sırtından indirmiş, En iyisi ben onun sırtına bineyim diyerek bu defa kendisi eşeğe binmiş.

Yolda giderlerken karşılarına çevre köylülerden bazıları çıkmış, içlerinden bir tanesi;

“Oh, maşallah, maşallah hoca eşeğe binmiş, eşini de yaya yürütüyor olur mu böyle bir şey! Hoca adam böylem adaletsiz bir şekilde davranır mı hiç?

Hoca Nasreddin; “Aslında bu adamlar haklı,” diyerek  hanım en iyisi  ben ineyim de sen eşeğe bin!” demiş.

Bu sefer hanımını bindirmiş ve yola devam etmişler çok geçmeden karşılarına başka köylüler çıkmış, Hep bir ağızdan;

“Ya bu olacak iş mi?  Hocanın genç hanımı eşeğin sırtında keyif ederken yürümekten takati kalmamış Nasreddin hoca ise yaya gidiyor! İnsan biraz olsun utanır.” demişler

 Nasreddin hoca ile hanımı birbirlerine bakmışlar “hanımı aslında hakları var demiş.” Demiş

Hoca, “Gel en iyisi sen bin bu eşeğe.”

Nasreddin hocanın hanımı eşekten inince, hoca itiraz etmiş: “Bu nasıl iştir anlamadım, ikimiz birden binelim, şu eşeğe daha iyi.”

İkisi eşeğe binerek yollarına devam etmişler bu sefer epey bir yol aldıktan sonra bazı köylülerle yine karşılaşmışlar,

Onlardan biri;

“Yazıklar olsun sizlere, hiç mi acıma ve insanlık kalmadı, şu yorgun ve zavallı eşeğe ikiniz binmeye utanmıyor musunuz? Bir de sen hoca olacaksın” demiş..

Nasreddin hoca ve hanımı şaşkınlık içerisinde eşeği durdurmuşlar “Ya bunlar da haklı, en iyisi şu hayvanı biraz dinlendirip, öyle götürelim pazara.”

Nasreddin hocayla hanımı eşeği bir ağacın altına bağlayıp iyice dinlendikten sonra düşmüşler yola,  bu seferde, başka köylülerle karşılaşmışlar.

Köylünün biri; ‘

Ya hoca eski köye yeni adet mi gelmiş? Yanında eşek varken yayan gidilir mi?

“Bunlar da doğru söylüyor” demiş Nasreddin hoca, “Aslında ben de bir eşeğim, Hanım da, Bu eşekliğimiz de, her önümüze çıkan kişilere kulak vererek yerine getirmemizden gelmektedir ama artık tövbe! Kim ne söylerse söylesin hiç umurumuzda değil! Eğri de olsa, doğru da olsa kendi bildiğimizden hiç şaşmayacağız.”