Niloya Masalı

Niloya seksek oynarken onu seyreden minik Tavşanıda onunla beraber zıplıyormuş.

O esnada Niloya’ya doğru koşarak gelen en yakın arkadaşı Nisa, elindeki masal kitabını ona göstererek  “Sana çok sevdiğin bir şey getirdim.”

Seksek oynamayı bırakan Niloya “ Oooo çok güzel bir masal kitabı, hemde minikler için.”

Nisa “Bu kitabı sana hediye etmem için Ninem bana verdi.” Demiş.

Gülümseyerek kitabı alan Niloya “Teşekkür ederim. Canım arkadaşım. Haydi, gel beraber seksek oynayalım mı?” demiş

Nisa “Şimdilik gitmem gerekiyor. Annem’in yardımıma ihtiyacı var. İşimi bitirir bitirmez gelirim.“ diyerek gitmiş.

Niloya o masal kitabını Minik Tavşanına göstererek “ Baksana minik, arkadaşım bu güzel Masal kitabını bana hediye etti ne kadarda güzel.” Değil mi?” dedikten sonra “Beraber biraz masal okuyalım mı?”  diyerek çimlerin üzerine oturmuş.

Minik Tavşanda Niloya’nın kucağına oturmuştu. Kitaptaki ilk masalı okumaya başlayan Niloya, masalı okumayı bitirdikten sonra  “Minik ne kadarda güzel bir masalmış. Bizde masaldaki kız gibi papatyalar toplayalım mı?” diyerek ayağa kalkmış ve kırlara doğru koşmuş.

Minik Tavşanda Niloya’nın arkasından koşuyormuş. Bir sürü papatyanın olduğu yere giden Niloya, birbirinden güzel papatyaları toplamaya başlamış.

Bu arada işini bitirdikten sonra Niloya ile oynamaya gelen Nisa, onu bahçede bulamayınca Masal Kitabını okuduğunu hemen anlamış ve o da hemen kırlara doğru koşmuş.

Nisa, Niloya’yı kırlarda görünce gülümseyerek onların yanına gitmiş. Beraber biraz papatya topladıktan sonra evlerine yakın bir ağacın yanındaki çimlerin üzerine oturarak o papatyalardan kendilerine şapka yapmışlar.

O gün akşama kadar oyun oynayarak eğlenen iki arkadaş, akşam olmak üzereyken ertesi gün tekrar buluşmaya karar verdikten sonra birbirlerinden ayrılarak evlerine gitmişler.

Akşam yemeğini yedikten sonra yatağına uzanan Niloya, Masal kitabını eline alarak ikinci masalı okumaya başlamış.

O masalda oyun oynamayı seven ve annesine hiç yardım etmeyen küçük bir kızdan bahsediyormuş. Küçük kız, zamanının çoğunu sokakta oyun oynamakla geçirir. Annesine hiç yardım etmezmiş. Ama anneside tek başına iş yapmaktan çok yorulurmuş.

Bu küçük kızın annesi hastalanınca ona yardım eden küçük kız, annesine yardım etmenin sürekli oyun oynamaktan daha güzel olduğunu anlayınca, o günden sonra her zaman annesine yardım etmeye başlamış.

Masalı okumayı bitiren Niloya’da düşünmeye başlamıştı. O da sürekli oyun oynamasa da, annesine hiç yardım etmezmiş.

Öylece masaldaki kızı düşünürken uykuya dalan Niloya, sabah erkenden bahçelerindeki Horozun ötüşüyle birlikte uyanmış.

Yatağından çıkan Niloya elini, yüzünü yıkadıktan sonra annesine bakmış. Annesi mutfakta kahvaltılık bir şeyler hazırlıyormuş.

Niloya “Günaydın anneciğim. Bende sana yardım edebilir miyim?”

Anne gülümseyerek “Tabiki kızım.” Diyerek Niloya’ya sarılmış.

İkisi beraber güzel bir kahvaltı hazırladıktan sonra babasının yanına giden Niloya babasının yanağından öperek “Babacım, kahvaltı hazır hadi kalk.” Demiş.

Uyanan baba Niloyaya sarılarak “Kahvaltıyı sen mi? Hazırladın güzel kızım.” Diye sormuş.

Niloya “Hayır ama anneme yardım ettim.” Demiş.

Gülümseyen baba “Aferin benim güzel kızıma” dedikten sonra beraber mutfağa gitmişler.

O günden sonra sürekli annesine yardım etmeye devam eden Niloya çok mutlu bir yaşam sürmüş.

Bu güzel Niloya Masalı ‘da burada son buldu. Başka güzel masallar ile buluşmak üzere hoşçakalın.