Tilki ile Eşek Masalı: Anadolu Masalları

Tilki ile Eşek Masalı, Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde yedikleri ve içtikleri ayrı gitmeyen iki samimi arkadaş olan eşek ile tilki bir yolculuğa çıkmışlardı.  Bu iki arkadaş, aynı zamanda iş ortaklarıydı.

Yolculuk esnasında yolun kenarında bir küp altın bulurlar, altınları aldıkları gibi sevinç ve neşe içerisinde şehre dönerler.

Eşek, beraber buldukları o altınları eşit şekilde ikiye bölmeyi tilkiye teklif eder, ancak ortağı tilkinin adil bir paylaşım yapmaya hiç niyeti yokmuş.

O an arkadaşı tilkinin aklına bir kurnazlık gelmişti hemen arkadaşı eşeğe dönerek şöyle demiş:

“Arkadaşım  ne acelemiz var, biz bu altınları hemen bölüşmeyelim, bizlere yetecek kadarını yanımıza alıp, geri kalan ise, dere kenarındaki büyük ağacın altına gömüp saklayalım. Böylesi çok daha güvenli, onların yerini ikimizden de başka kimse bilmez, ihtiyacımız olduğu vakit tekrar gelir  alırız.” Diyerek onu ikna etmiş.

Her ikisi de eşit miktarda bir kısım altın alarak, geri kalan altınları da o büyük ağacın dibine gömüp üstünü örterler.

Eşek ile tilki ağacın yanından ayrılıp eve gittikten kısa bir süre sonra hilebaz olan tilki tekrar altını gömdükleri ağacın yanına gelir, gömdükleri altınları çıkarttığı gibi hızla eve döner..

Bir kaç hafta sonra parası biten eşek, hilebaz tilkinin yanına giderek  paraya ihtiyacı olduğunu o yüzden  gömdükleri altınların yanına gitmeleri gerektiğini söyler.

Tilkiyle birlikte gömünün olduğu yere giderler, hilebaz tilki toprağı ayaklarıyla hızlıca  kazmaya başlar, ancak altın küpünün yerinde olmadığını görürler. Bunun üzerine kurnaz tilki arkadaşı  eşeğe bağırmaya başlar.

“Ahhhh ahh! Ben senin gibi bir ahmağa niçin güvendim ki! Benden sonra gizlice buraya gelerek tüm altınları alıp götürdün, değil mi?”

Eşek yeminler ederek, altınları çalmadığını söyler ve arkadaşını ikna etmeye çalışır ardından da çalan kişiye beddualar eder.

Tilki, eşeğe fazla söz hakkı vermeden durmadan konuşuyordu. Üstelik sesinin tonunu daha da yükselterek; “Bu altınların yerini ikimizden başka da bilen yoktu, peki bu altınlar nerede? söyle bakalım bana” diyerek, arkadaşıyla  uzunca süren bir tartışmanın içine  girer.

Tartışma uzayınca ikisi beraber hemen mahkemeye gitme kararı alırlar. “Yavuz hırsız  daima ev sahibini bastırır.” derler ya, bizim tilkinin yaptığı da o hesap…

Tilki mahkemede de aynı iddiaları sürdürür ve altınları arkadaşı eşeğin çaldığını söyler.

Eşek  ise tilkinin iddialarını kabul etmeyerek sürekli kendini savunarak altınları çalmadığını söyler.

Hakim susmayan tilkinin tavrından ve konuşmalarından iyice şüphelenir “Madem ki bu kadar eminsin arkadaşın olduğunu söylediğin eşeğin altınlarını çaldığına, o zaman bize bir delil de göstermen gerekmez mi?” Demiş.

Kurnaz Tilki önce biraz kem küm eder sonra da “Benim bir şahidim var efendim, altınları altına gömdüğümüz ağaç bu olayın asıl şahididir.” demiş.

Hiçbir inandırıcılığı olmayan o delil karşısında şüpheleri daha da artan hakim hiç istifini bozmadan, “Madem o ağaç bu olayınıza şahit, o halde hep beraber gidip  ona soralım.” demiş.

Tilki, eşek ve hakim  beraberce ağacın yanına giderler, mahkemeden çıkınca kardeşini tembihleyerek onlardan önce ağacın kovuğuna gizlenmesini ve hakimin sorularına cevap vermesini söylemiştir.

Hakim ağacın yanına giderek , ağaca: “Ey koca çınar ağacı! Dibine gömülmüş olan bir küp altını kimler çaldı?” diye sormuş.

Ağacın Kovuğuna gizlenmiş olan kardeş tilki, ağaç konuşuyormuş gibi:

 “O yanındaki ahmak eşek çaldı” demiş.

Hakim bu işe o kadar çok şaşırmıştı ki, kulağını ağaca dayayarak bir süre ağacı dinlemiş sonra da “Bu ağaç lanetli bir ağaçtır, hemen onu ateşe verin!” diye adamlarına emirler vermiş.

Ağaç yanmaya başlayınca kovuğuna gizlenmiş kardeş tilki çığlığı basmış, “imdat yardım edin, ne olur yardım edin, yanıyorum!”

Hakim hemen ateşin söndürülmesini emrederek, kardeş tilkiyi ağacın kovuğundan çıkartmış. Hilebazın kardeşi olup biteni  itiraf etmiş.

Hakim tilkiden altınları alarak yarısını eşeğe teslim etmiş, Tilkinin payına düşmüş olan altınlar da serbest kalması karşılığında, devletin hazinesine aktarılarak hapse konulmamış, ve bir daha hile yapmayacağına dair de söz vermiş.