Üç Küçük Sincap Masalı

Sevgili çocuklar, bu sefer sizlere Dünya Klasik Masalları içerisinde bulunan Üç Küçük Sincap Masalı ‘nı yazacağız,  keyifle okuyarak güzel zaman geçirmenizi diliyorum..

Bir varmış, bir yokmuş, bir zamanlar anneleriyle birlikte küçük bir kulübede yaşmakta olan üç küçük sincap varmış. Gel zaman git zaman derken büyüyen küçük sincaplar, doğup büyüdükleri kulübeden ayrılarak  doğada yaşamayı öğrenmeleri gerekiyordu.

Günlerden bir gün anne sincap, üç yavrusunu yanına çağırmış;

“Güzel yavrularım, hepiniz artık büyüdünüz o yüzden doğup büyüdüğünüz bu evden ayrılma vaktiniz geldi. Doğada kendi yaşamınızı sürdürmeniz gerekiyor. Şimdi sizlere bir tavsiyem olacak; bunu da sakın unutmamanızı ve her zaman  hatırlamanızı istiyorum . Her ne iş yaparsanız yapın, her zaman en iyisini yapmaya çalışın.” demiş.

Sincaplar ertesi günün sabahında hazırlanarak anneleriyle vedalaştıktan sonra heyecanlı bir şekilde, ormana doğru yürümeye başlamışlar, az gitmişler, uz gitmişler, dere tepe düz gitmişler en sonunda kendileri için ev yapabilecekleri  ve güvenli olarak gördükleri bir yere varmışlar.

Her sincap kendi evini nasıl yapacağını düşünmeye başlamıştı ilk olarak en küçük sincap kararını abilerine açıklamış;

“Ben kendi evimi samandan yapmayı düşünüyorum, çünkü hem zahmetsiz olacak  hem de yaparken hiç zorlanmayacağım, ” demiş.

Küçük sincap evini çarçabuk yaparak orman sakinlerinin yanına giderek oyun oynamak istiyormuş.

İşe koyulan küçük sincap hemen saman balyalarını bir araya getirerek kısa zamanda  evini bitirmiş, sonrada diğer kardeşlerine seslenmiş;

“Heyy! Buraya baksanıza, ben evimi bitirdim!”

En büyük sincap, küçük kardeşinin yanına giderek;

“Kardeşim, bu yaptığın ev bence hiç güvenli bir ev değil. En küçük fırtına ve yağmurda da kurt saldırısında bu evde korunamazsın ki.” demiş.

Küçük sincap, annesinin kendilerine anlattığı o tavsiyeyi dikkate almadığı gibi abisinin sözlerini de hiç dikkate almayarak hiçbir şey olmaz rahat olun, demiş.

Ortanca sincap, ise evini tahtadan yapmaya karar vermişti topladığı dal parçacıklarını birleştirerek kendisine ahşaptan küçük bir ev yapmış. Küçük kardeşininkine göre daha sağlam olmuş ama onun evinin de  güvenli bir ev olduğu söylenemezdi.

Ortanca sincap kardeş evini bitirdikten hemen sonra abisini çağırarak evini görmesini istemiş.

Büyük Sincap

“Kardeşim, evin gerçekten güzel olmuş ama hiç de güvenli değil!  kurt saldırısı olursa evin yıkılabilir.” demiş.

Ortanca sincap;

“Sen hiç merak etme abi yaptığım bu eve hiçbir şey olmaz çünkü ceviz ağacını kullanarak yaptım.” demiş.

En büyük sincap, Annemiz bize ne yaparsanız yapın, en iyisini yapın diye uyarmıştı..

Sincapların en küçüğü ile ortancası  evlerini çok kısa bir sürede bitirmişler, keyiflerine de diyecek yoktu. Büyük kardeş  sincap ise hala evini yapmaya devam ediyordu, çünkü o evinin sağlam olması için sert kayalardan yapıyormuş.

İki küçük sincap, ağabeyine bakarak; “Aman ağabey, sen yapıyorsun çok korkma! Alt tarafı başını sokacak bir ev yapacaksın! O kadar zahmete ne gerek vardı ki? diye söylenmişler.

Sincapların en büyüğü, kardeşlerinin sözlerine hiç aldırış etmeden evini yapmaya devam etmişti. bir  hafta gibi bir sürede sert kayalardan yaptığı evini bitirebilmişti.

Gel zaman, git zaman,  derken bir gün  bir kurt sincapların yaşamlarını sürdürdüğü bölgeye gelmişti. Samandan yapılmış olan kulübeyi görünce ilk olarak orada birinin yaşadığını anlayarak oraya doğru gitmiş, Küçük sincap  kulübesinde harıl harıl uyuyormuş, Kurdun hırıltısını  duyup uyanmış.

Kurt kapıyı çalarak;

“Heyy sincap! aç şu kapıyı! Kapıyı açmazsan eğer şu samandan yapılmış evini yerle bir ederim.” demiş.

Gülen küçük sincap;

“Benim evimi yerle bir edeceksin, evim  çok sağlam, maalesef hiçbir şey yapamazsın.” demiş.

kızan Kurt, saman balyalarına pençesiyle hiç zorlanmadan saman evini dağıtmaya başlamış, küçük sincap, korkuyla kendini dışarı atarak  ortanca kardeşinin kulübesine girermiş.

“Kapıyı hemen kapat abi, kurt dışarıda buraya gelebilir.” demiş.

Ortanca Sincap;

“Korkma, korkma buraya giremez.” demiş.

Küçük sincabın tahtadan eve girdiğini gören  kurt, ortanca sincabın yaptığı kulübenin yanına gelmiş.

“Heyy! açın şu kapıyı! Yoksa evi başınıza yıkarım.” demiş.

Ortanca sincap;

-“Korkma kardeşim, buraya hiçbir şey yapamaz.” demiş.

Kurt, sincabın sözlerine kızmış, pençeleriyle o tahtaları sökmeye başlamış.

İki kardeş sincap, aç kurdun evi yıktığını görünce hızla, en büyük sincabın evine sığınmışlar.

Büyük sincap, kardeşlerinin korkudan tir tir titrediğini görünce onlara

“Korkmayın kardeşlerim, burası oldukça güvenli, Kurt buraya gelse dahi bize hiçbir şey yapamaz.” demiş.

Aç kurt, en büyük sincabın yaptığı evin kapısına dayanmıştı, önce kapıyı çalarak “açın kapıyı açmazsanız evinizi başınıza yıkarım” demiş.

Ama kapıyı ona açmamışlardı,  Kurt bağırmış çağırmış ama bir türlü en büyük sincabın sert kayalardan yaptığı evi yıkamamış.

Aç kurt, o eve girmeyi kafasına koymuştu onun için başka çareler aramaya başlamış, evin üzerine çıkarak, bacadan içeri girmeyi denemiş.

Kurdun çatıya çıktığını  anlayan en büyük sincap, kurdun bacadan içeri girebileceğini tahmin ederek hemen bacanın altındaki şöminedeki odunları yakmış, Kurt bacadan bakarken, boğazına duman kaçan kurt, can havliyle aşağı atlayarak ormana doğru  koşmaya başlamış.

Aç kurdun saldırısından kurtulan küçük sincaplar, sevinç ile birbirlerine sarılmışlar.

Bir süre sonra annelerinin yanına dönen üç küçük sincap, başlarına gelen olayı annelerine anlatmışlar. sonrada annelerine;

Bu süre içerisinde  çok şey öğrendik, bize tavsiyesinde çok haklıymışsın. “Her ne yaparsak yapalım, en iyisini yapmalıymışız.” demişler.

O günden sonra annelerine söz veren kardeş sincaplar, bir daha hiç tembellik yapmayarak yaptıklarının en iyisini yapmışlar.