Utangaç Dabi Hikayesi

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde Dabi isminde sevimli ve utangaç bir kurbağa yaşarmış.

Dabi o kadar çok utangaçmış ki, okula gittiğinde, arkadaşlarıyla konuşmaya ve derste tahtaya çıkmaya utanırmış.

Bir gün sınıfta oturduğu sırada öğretmeni Timsah “Dabi bugün tahtaya kalkma sırası sende” demiş.

Dabi o kadar çok utanmıştı ki, utancından yüzü kıpkırmızı olmuştu. Ona bakan öğretmen Timsah   “Dabi seni bekliyoruz. Utanacak hiçbir şey yok ki ” demiş.

Dabi hiç cevap vermeden öylece beklemişti. Dabi’nin yanaklarının iyice kızardığını gören Timsah  “Tamam Dabi, yerine oturabilirsin.”demiş

Yerine oturan Dabi herkes sınıftan çıktıktan sonra çantasını da alarak kendisini dışarıda bekleyen arkadaşı TavşanPıtı ile birlikte eve doğru gitmiş.

Tavşan Pıtı, Dabi ’yi çok seven ve onun utangaçlığını bilen tek arkadaşıydı. Dabi anne ve babasından sonra sadece Pıtı’nın yanında rahat edebiliyormuş.   

Eve kadar hiç konuşmayan Dabi, evin önüne geldiğinde  “Pıtı görüşürüz.”

Pıtı ise “Görüşürüz Dabi ” Demiş.

Eve giren Dabi ’nin yüzündeki kızarıklık gitmemişti.  Hemen odasına geçen Dabi yatağına girip, yatmıştı.

Yavrusunun eve gelir gelmez odasına gittiğini gören Anne kurbağa, hemen Dabi ’nin ardından odasına giderek başucunda oturmuş. Onun başını okşayan Anne  “Dabi, yavrum canını sıkan bir şey mi oldu? Sen hiç bu saate yatmazdın.” Diye sormuş.

Dabi  “Bir şey olmadı anne, sadece yatmak istiyorum.” Demiş.

Anne Kurbağa aslında Dabi ’nin yüzündeki kızarıklıktan yine bir şeylerden utandığını anlamıştı. Bir süre yavrusunun başını okşadıktan sonra akşam yemeğini hazırlamak için mutfağa gitmiş.

Yemeği hazırladıktan sonra Anne  “Dabi yemek hazır.” Diye seslenmiş.  Yatağından çıkan Dabi elini yüzünü yıkadıktan sonra mutfağa giderek ailesiyle beraber yemek yemeye başlamış.

Tamda o sırada kapıları çalmaya başlamış, o akşam beklenmedik bir misafirleri gelmişti.  Kapıyı açan baba Kurbağa karşısında büyük abisini görünce sevinçle “hoş geldin abi” demiş.

Uzun zamandır görmediği ancak çok sevdiği amcasının sesini işiten Dabi  “Hızla odasına giderek yatağa uzandığı gibi yorganı üstüne çekmiş.”

İçeri giren amca Kurbağa “Benim şirin Dabim nerede” diye sormuş.

Anne Kurbağa “Şimdi buradaydı ama sizin sesinizi duyar duymaz, kızardı. Ve koşarak odasına gitti.” Demiş.

Gülümseyen amca Kurbağa hemen Dabi ’nin odasına gitmiş.  Yatakta uzanan Dabi ’nin üzerindeki yorganı kaldırarak kızarmış yanaklarına bir öpücük kondurmuş.

Bu öpücük Dabi’nin çok hoşuna gitmişti. Amca Kurbağa “ Dabicim, biliyor musun bende senin yaşındayken çok utanırdım. Utandığım vakit yanaklarım seninki gibi kıpkırmızı olurdu. Ama bir gün öğretmenim bana ”Pati, aslında sen çok zeki ve iyi birisin. Ama böyle durup dururken utangaçlık yaparak sadece kendini herkesten uzaklaştırırsın. Arkadaşlarına baksana hepsi ne kadarda rahat” demiş. “ Sende çok akıllı bir kurbağasın bundan eminim.” Demiş.

O anda gözlerini açan Dabi amcasına sarılmış. “Amca ondan sonra ne oldu peki.” Diye sormuş.

Amca Kurbağa “Biraz düşündüm ve öğretmenimin haklı olduğunu anladım. Çünkü utanmamı gerektirecek hiçbir şey yapmamıştım ki, o günden sonra utangaçlığımdan tamamen kurtuldum. Sende başarabilirsin.” Demiş.

Dabi amcası ile epey bir sohbet ettikten sonra utangaç olmasını gerektirecek hiçbir şey olmadığını anlamış. Ve o günden sonra artık yanakları hiç kızarmamış. Ve okulu da birincilikle bitirmiş.

Bu güzel Utangaç Dabi Hikayesi de burada son buldu başka güzel Uyku Masalları ile buluşmak üzere hoşçakalın…