Aç Gözlü Çoban

Bir zamanlar büyük bir köyde çobanlık yaparak geçimini sağlayan bir çoban yaşarmış. Bu çoban her sabah kalkar eşinin kendisi için hazırladığı yiyecekleri yanına aldıktan sonra ahırdaki koyunları çıkarıp,  köyün dışındaki çayırlığa götürür, koyunlar otlanırken o ise bir ağacın altında oturup, zengin olma hayalleri kurarmış.

Yine bir gün, bir ağacın altında oturmuş hayaller kurarken bir ses işitmiş. Hemen yerinden kalkıp sesin geldiği yöne doğru giden Çoban, Bir yılan’ın kapısı açılan bir mağaranın içerisine girdiğini görünce merakla mağaranın girişine giderek içeri bakmış.

Mağaranın içerisinde ışıl ışıl parlayan altın ve elmasları görünce çok sevinen çoban hemen içeri girerek bir kayanın arkasında saklanmış.  

Bir süre sonra Yılan’ın uyuduğunu gören çoban tüm ceplerini altın ve elmas ile doldurduktan sonra mağaradan çıkmak için kapıya doğru yönelmiş. Mağaranın kapısını açmak için uğraşmış ama nasıl açılacağını bilmediğinden tekrardan saklandığı yere geri dönerek Yılan’ın dışarı çıkmasını beklemeye başlamış.

Bu arada Çoban’ın eve dönmediğini gören eşi, köylülere haber vermiş. Çayırlığa doğru giden köylüler, koyunların otlandığını, ancak çobanın olmadığını görünce her yerde onu aramaya başlamışlar ama hiçbir yerde bulamamışlardı.

Çoban saklandığı yerde uykuya dalmıştı. İşittiği sesle uyanınca saklandığı yerden gizlice yılana bakmış. Yılan birden bir ejderhaya dönüşmüş ve mağaranın girişindeki bir taşa basarak kapıyı açıp, dışarı çıkmış.

Kapının nasıl açıldığını öğrenen çoban, dışarı çıkmak için kapıya yönelmiş ama yanına aldığı altın ve elmasların az olduğunu düşünerek, biraz daha almak için geri dönmüş.

Biraz daha, biraz daha derken epey bir zaman geçmiş ve birden mağaranın kapısı açılmış. Çuvala koyduğu altınları olduğu yerde bırakan aç gözlü çoban, daha önce saklandığı yere giderek sessizce beklemeye başlamış.

İçeri giren Yılan, çuvalı görünce birilerinin izinsiz mağaraya girdiğini anlamıştı. Hemen bir Ejderhaya dönüşen Yılan “ Kim var burada.” Diye seslenmiş.

Ses çıkaran olmayınca daha da öfkeli bir şekilde “Kim var burada.” Diye tekrardan seslenince korkan aç gözlü çoban hemen saklandığı yerden çıkarak “Ben varım, ne olur beni bağışlayın. Eşim şimdi merakla beni bekliyor, eğer benim gitmeme izin verirseniz,  gördüğüm her şeyi unutur, bir dahada buralara gelmem.” Demiş.

Biraz düşünen Ejderha “ Peki, burayı kimseye söylememen ve bir daha da gelmemen şartıyla senin gitmene iznin vereceğim.”  Demiş.

Çok sevinen Çoban, cebine koyduğu altın ve elmasları da çıkarıp, kenara indireceği sırada Ejderha “ Onlar senin olsun. Ama bir daha buralara geldiğini görür veya birilerine söylediğini işitirsem seni bir daha affetmem.” Demiş.

Çok sevinen Çoban Ejderhaya teşekkür ederek, mağaradan çıkmış. Dışarı çıktıktan sonra bir daha aç gözlü davranmayacağına dair kendi, kendine söz vermiş.  Sonrada eve giderek, karısını aldığı gibi Köyü terk etmiş.

Yaşadıklarını hiç kimseye anlatmayan Çoban, Yılan’ın kendisine verdiği Altın ve Elmaslar sayesinde şehirde bolluk içerisinde bir hayat sürerek bir daha asla aç gözlülük yapmamış. 

Aç Gözlü Çoban Masalı Burada son buldu. Tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın.