Minik Kedi Masalı

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, anne ve kardeşleriyle birlikte mutlu bir yaşam süren bembeyaz bir minik kedi varmış.

Minik kedi hep bahçede olduğu için dışarıyı çok merak edermiş. O yüzden bir sabah erkenden kalkarak açık kapıdan dışarı çıkmış.

İlk defa yaşadığı evin dışında bir yerler görüyordu. Gördüğü her şey o kadar çok hoşuna gitmişti ki, öylece etrafına bakına bakına dolaşıp, durmuş.

O gün çok eğlenmişti. Ancak akşam olmak üzereyken artık eve geri dönmek istiyordu. Ama evinin nerede olduğunu bilmiyordu. 

Minik kedi çok acıkmış ve artık korkmaya da başlamıştı. Evin yolunu ararken bir Horozla karşılaşmış. Horoz üürüüü, diye ötüyormuş. Minik kedi hemen horozun yanına giderek başlamış miyavlamaya? Miyav, miyav, miyav…

Minik kedi ” Yolumu kaybettim. Bana yardım eder misin? Evimin nerde olduğunu söyler misin?” diyormuş ancak Horuz kedinin dediğinden hiçbir şey anlamamıştı.

Horoz, kediden bir şey anlamayınca çekip gitmiş. Minik Kedi de yoluna devam etmiş. Bir süre daha yürüdükten sonra bir serçe ile karşılaşmış. Bu sefer serçeye bir şeyler anlatmak için miyavlamaya başlamış. Serçe Minik Kedinin ne demek istediğini anlamıştı. O da başlamış ötmeye cik, cik, cik, cik diye…

Serçenin ne demek istediğini anlamayan Kedi,  korkmuş ve hemen oradan uzaklaşarak evini aramaya devam etmiş.

Bizim zavallı kedi artık çok yorulmuştu. Karşısına çıkan ilk ağacın altına giderek oturmuş. Oturduğu yerden etrafa bakınınca az ileride bir İnek görmüş. Kedi çok sevinmişti. Hemen İnek ahırının duvarına çıkıp, başlamış yine miyavlamaya. Miyav, miyav, miyav…

“Kayboldum evimin nerede olduğunu biliyorsan bana yardım et lütfen!” demek istemiş. Ancak inek kedinin ne demek istediğinden hiçbir şey anlamamış ve öyle gür bir sesle möööööö, mööööö diye mölemiş ki, bizim minik kedi, korkudan sıçramış ve duvarın üzerinden aşağıya pat diye düşüvermiş.

Düşmenin etkisiyle Minik Kedi anne, anne diye ağlıyormuş. O sırada yavru kedinin annesi de onu arıyormuş. Yavru kedinin sesini duyunca hemen ona doğru koşmuş. Annesini gören Minik kedi çok sevinmiş. Annesine sıkı sıkı sarılmış.

Annesi başlamış konuşmaya “ Ah yavrum neden evden kaçtın? Kayboldun diye çok korktuk, bir daha böyle yapma olur mu?”

Minik kedi “ Anneciğim, anneciğim çok özür dilerim. Yaptığımın yanlış bir şey olduğunu anladım. Çok pişmanım. Bir daha sen olmadan asla evden dışarı adım bile atmayacağım. Anne biliyor musun? Beni hiç kimse anlamadı. Sizi bulamam diyede çok korktum.”

Annesi “Sevgili yavrum köpekler havlar, Kediler miyavlar, Kuzular meler ve İnekler möler ama çok iyi birer arkadaş olabilirler. Eğer serçe kuş gelip bana haber vermeseydi. Senin burada olduğunu bilemez ve seni bulamazdım.”

Minik Kedi “Demek Serçe kuş beni anladı. Oysaki beni anlamadığını sanmış ve korkmuştum ondan. Hemen serçe kuş’un yanına gidelim mi, ona teşekkür etmek istiyorum.” Demiş.

Annesiyle beraber yürümeye başlamışlar derken serçe kuşla karşılaşmışlar. Bizim minik kedi hemen ona teşekkür ettiğini söylemek için miyavlamaya başlamış.

Bunun üzerine serçe kuş cik, cik, cik diyerek ” önemli bir şey değil, anneni bulmana çok sevindim.” demek istemiş ve en sonunda birbirlerini anlamışlar.

Annesi ile kedi evlerine gitmişler. Minik kedi ailesine kavuşmuştu.  Bundan böyle minik kedi serçe ile oynamak için zaman zaman annesinden izin alarak serçe’nin yanına gidiyordu. İkisi iyi birer arkadaş olmuşlardı.

Bu güzel Minik Kedi masalı da burada son buldu. Başka bir güzel Ezop Masalı ’nda görüşmek üzere hoşçakalın…