Arı ile Hercai Menekşe Masalı: Doğu Masalları oku

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde, havanın çok güzel olduğu bir bahar gününde arı ile hercai menekşe karşılaşmışlardı.

Her yer o güzelim çiçeklerin etrafa yaydığı mis gibi kokusuyla  Arı, çeşit çeşit çiçeğin arasında vızıldayarak geziniyordu.

Hercai menekşe ise o güzelim yapraklarını açmış, etrafta vızıldayarak dolanan arının üzerine konmasını ve  sohbet etmesini bekliyormuş.

Arının ise o güzelim hercai menekşenin yanına gelmeye hiç mi hiç niyeti yokmuş, çünkü hercai menekşeyi küçümsüyor, kendisinin üzerine konmasını bekleyen binbir çeşit çiçeğin arasından kalkıp neden hercai menekşenin üzerine konayım diye düşünüyormuş.

Oysa hercai menekşenin canı o kadar çok sıkılıyordu ki, onunla hem konuşmak,hem de dertleşmek istiyormuş.

Arı neşeli bir şekilde vız vız yaparak uçarken, hercai menekşe seslenmiş;

” Arı kardeş, niçin bana uğramaz oldun? Ben de senin gibi öylesine uçmak yukarıdan her yeri izlemek istiyorum ama kanatlarım olmadığından uçmam imkansız. Beni de yanına alarak  doğayı gezdirebilir misin?” diye sormuş.

Arı hercai Menekşenin sözlerini duyuyor ama onu  hiç önemsememişti, hercai menekşe ısrar edince Arı;

“Yahu seni ben nasıl gezdireceğim, koskoca yaprakların ve gövden var, seni  kaldırmam bir kere imkansız kaldırsam dahi tez yorulurum,  üstelik şu kocaman bahçe senin neyine  yetmiyor mu, birde etraftaki  her güzelliği görmek istiyorsun, beni sözlerinle meşgul etme, işim çok daha gidip binbir çeşit çiçeğin özünü alarak  bal yapacağım.” demiş.

Hercai menekşe, arının bu tavrına  çok üzülmüş, her oraya geldiğinde arının sözlerinden dolayı pişman olarak kendisinden özür dilemesini beklemiş ama fakat kibirli arının hiç de ondan özür dilemeye niyeti yokmuş.

Aradan epey bir zaman geçmiş, günler haftaları, haftalar ayları kovalamış ve sonbahar mevsiminin gelmesiyle beraber havalar yavaş yavaş soğumaya başlamıştı. Yemyeşil ağaçlar  artık yaprak dökmeye başlamış, çiçekler ise  solmaya başlamıştı.

Ancak hercai menekşe bahar ayındaki gibi tazeliğini koruyor rengarenk cıvıldıyormuş, o gün arı yine o bahçenin üzerinde uçarak konabileceği bir çiçek arıyormuş, ancak bütün çiçekler solmuş bir tek hercai menekşe sonbahar ve kış mevsimine dayanıklı bir çiçek olduğu için hala çiçek açmaya devam ediyormuş.

Arı hemen, hercai menekşenin üzerine  konmak için yeltenmiş ama hercai menekşe bir türlü ona izin vermemiş.

Arı konmak için ısrar edince,

“Dostum, niçin senin üzerine konmama müsaade etmiyorsun? Biliyorsun ki, benim bal yapmam  için çiçeklere konmam lazım.” demiş.

Hercai menekşe, arının ilkbahar mevsiminde yaptıklarını hala unutmamıştı, arıya o anları hatırlatır,  Arı, yaptıklarından dolayı mahçup bir şekilde başını önüne eğerek hercai menekşeden özür diler.

Bir daha hiç kimseyi kırmamak ve kibirli davranmamak için ona söz verir artık hercai menekşe de yapraklarını açarak arının bal yapmak için özünü almasına izin verir,  ikisi de çok sevinçliydi daha sonrasında arı hercai menekşeyi de yanına alarak ona bahçeyi gezdirir.

İşte bu güzel masal da Mutlu son ile biter.

Bu masal da ilginizi çekebilir: Külkedisi Masalı Oku