Cesur Pembe Bulut Hikayesi

Bir zamanlar Gökler ülkesinde birbirinden farklı bulutlar, rüzgârlar huzur ve barış içinde bir yaşam sürerlerdi. Her bir bulut ailesinin kalabalık bir ailesi, akrabaları ve samimi arkadaşları vardı.

Küçük pembe bulut ise, bulut ailesinin en küçük üyesiydi. Annesi her sabah kahvaltısını hazırlar, kahvaltısını yaptıktan sonra onu okula gönderirdi.

Pembe Bulut okulunu çok sever, arkadaşlarıyla oyunlar oynar, onlarla da çok iyi geçinirdi. Ancak Pembe bulut, çekingen olduğu kadar cesaretsizde bir buluttu. Kolay kolay cesaretini toplayamaz çok iyi bildiği bir şey olsa bile onu yüksek sesle söyleyemezdi.

Öğretmenleri bulutçuğun kendine güvenmesi için ona farklı görevler veriyorlarsa da, sanki onun hiç değişmeye niyeti yoktu.

Pembe bulut’un en çok sevdiği arkadaşlarından bir tanesi de ormanda yaşayan küçük çam ağacıydı. Her zaman olduğu gibi, pembe bulut arkadaşı çamı ziyaret etmeye gitmişti. “ Merhaba Çam kardeş nasılsın.”

Küçük Çam “Oooo merhaba en iyi arkadaşım gelmiş, ben çok iyiyim, sen nasılsın ayrıca kaç gündür nerelerdeydin.”

Bulut, “İyi bir yağmur bulutu olmak için bu aralar çok çalışıyordum. Pek başardığımda söylenemez ama o yüzden gelemedim. Peki, sen zamanını nasıl geçirdin.”

Küçük Çam “Ben her zamanki gibi oksijen üretip durdum. Ama bu ormana piknik yapmak için gelen insanlar, buralara bir sürü çöp attılar. Sonrada o çöpleri toplamadan çekip, gittiler. Ben ve ailem bu duruma çok üzülüyoruz.” Dedi üzüntüyle

Pembe bulutda arkadaşını onaylarcasına başını salladı. Sonrada “Evet, son zamanlarda insanlar doğanın dengesini bozdukları için, biz bulutlarda yeteri kadar yağmur yağdıramıyoruz. Çünkü bir sürü temiz su kaynağı kurumaya başladı. Böyle giderse doğanın dengesi tamamen değişecek.”

İki arkadaş biraz daha sohbet ettikten sonra ayrıldılar. O akşam büyük bulutlar yağmur yağdırmak için yuvalarından ayrıldılar. Küçük öğrenci bulutlarsa, büyüklerinden nasıl yağmur yağdırılacağını öğrenmek için onların arkasından giderek onları izliyorlardı.

Bulutlar, Rüzgârın da yardımıyla yağmur yağdıracakları yere varmışlardı. Orası ağaçların bol olduğu güzel bir ormandı.

Büyük gri bulut, “Hadi arkadaşlar zaman kaybetmeden el ele tutuşarak büyük bir halka oluşturalım.”

Pofidik bulut ” Evet, şimdi herkes elele versin, birlikten kuvvet doğar, haydi birden üçe kadar sayacağım, üç dediğimde yağmur yağdırmaya başlayalım.” Dedikten sonra “1, 2, 3 diye bağırdı.” O esnada şimşekler çakıp, gök gürledi ve adeta bardaktan boşanırcasına yağmur yağdırdılar.

Ormanda yaşayan hayvanlar ıslanıp, ağaçların altına sığındılar. Etrafı mis gibi toprak kokusu sarmıştı.

Öğrenci yağmur bulutları ise hayranlıkla büyük bulutların yağdırdığı yağmuru izliyorlardı.

Ama küçük pembe bulut, sesten de, karışıklıktan da korktuğu için hemen samimi arkadaşı Küçük Çam’ın arkasına saklandı.

Onu gören arkadaşları “Hadi pembe bulut, biraz cesaretli ol.” Demişlerse de pembe bulut, yağmur bitene kadar arkadaşı çam’ın arkasından ayrılmamıştı.

O günden sonra, arkadaşları pembe bulutla alay etmeye başladılar. “Nasılda kaçtın! Korkak, korkak, diyorlardı.” Bulutçuk arkadaşlarının yaptığına çok üzülse de bir türlü korkusunu yenemiyordu.

Günler böyle geçip giderken, okuldan mezun olan küçük bulutçukların hepside iyi birer yağmur bulutu oluyorlardı. Artık hiç kimse Pembe bulut’un mezun olsa da cesaretini toplayıp yağmur yağdırabileceğine inanmıyordu.

O günün akşamı hiç beklenmedik bir şey olmuştu. Küçük çam’ın yaşadığı ormanda büyük bir yangın çıkmıştı. O gün ormana piknik yapmak için gelen insanlar mangal yaptıktan sonra ateşi söndürmemişler ve yangının başlamasına sebep olmuşlardı.

Küçük Çam korku ile bağırmaya başladı. “İmdat, imdat pembe bulut yangın var, bizi kurtarın.”

Pembe bulut çamın bağırışını işitmişti. Hemen onlara yardım etmesi gerektiğini biliyordu. Ancak büyük yağmur bulutları uzak bir şehre yağmur yağdırmak için yuvadan ayrılmışlardı.

Onlar gelene kadar Pembe bulutun yangını durdurması gerekiyordu ama nasıl yapacağını bilemiyordu. Bulutçuk beklemeden kendisinden yardım isteyen arkadaşı Çam’ın bulunduğu ormana gitti ve korkmasına rağmen tüm gücüyle yağmur yağdırmaya başladı.

Alevler neredeyse samimi arkadaşı Küçük Çam ve ailesine ulaşmak üzereydi ki,  pembe bulut buna izin vermedi. Hemen yağmur yağdırmaya başlayınca ormandaki alevler azalmaya başladı.

Bu sırada yağmur yağdırma işini bitiren büyük bulutlar da, pembe buluta yardıma gelmişlerdi. Onlarında desteğiyle orman yangını kısa sürede söndürülmüştü.

Küçük çam ve ailesi “bizleri böyle zor bir günde yalnız bırakmadığınız için sizlere çok teşekkür ederiz.” Demişler.

O günden sonra Pembe bulutla alay eden arkadaşları ona korkak diye alay ettikleri için üzülmüşlerdi. O yüzden tek tek ondan özür dilediler. Sonrada “Senin bu gösterdiğin cesareti hiçbirimiz tek başına yapmaya cesaret edemezdik.” Dediler.

Kendine güveni gelen pembe bulut, cesaret sınavını başarıyla geçmişti. Artık o da iyi bir yağmur bulutuydu.