Çilli Tavuk ve Yavruları Masalı

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde güneşin her sabah doğarken gülümseyerek doğduğu ve her tarafın yemyeşil olduğu güzel mi güzel bir çiftlik varmış.

Bu çiftlikte İnek, Koyun, Keçi, Hindi, Kaz, Horuz ile bir Çilli Tavuk ve yavruları da varmış.

İlkbaharın gelmesiyle birlikte rengarenk çiçekler açmaya başlamıştı. Bir sabah erkenden uyanan Çilli Tavuk, komşu çiftlikteki köstebeğin kendisine hediye ettiği bir avuç buğday tanesini ekmek istiyordu. Ama bu buğdayları tek başına ekemeyeceğini düşünüyordu. O yüzden komşusu olan Hindi’nin yanına giderek ona “Hindi kardeş, biraz buğdayım var onları ekmem için bana yardım eder misin?”

Hindi “Buğday mı, kusura bakma yardım edemem.”

Çilli Tavuk hiçbir şey demeden kendisine yardım edeceğini düşündüğü Koyun’un yanına gitmiş. “Koyun kardeş bir avuç buğdayım var. Onu ekmek istiyorum. Bana yardım eder misin?”

Koyun “Şuan inan ki, sana yardım edemem. Her taraf yemyeşil olmuş. Gidip, o otların arasında uzanarak doyasıya yemek istiyorum.” Demiş.

Çilli Tavuk teker teker çiftlikte bulunan komşularının yanına gitmiş ama hepside ona yardım etmeyi kabul etmemiş. Bahaneler uydurmuşlardı.

Çilli Tavuk yavrularının yanına gidiyordu ki, birden aklına buğdayı çok seven Horuz gelmiş. “Ah ben nasıl Horuz’u unuturum. O kesin bana yardım eder.” Diye söylenmiş. Ve hemen koşar adımlarla Horuz’un yanına gitti.

“Merhaba bay Horuz, bir avuç buğdayım var. Onları ekmem için bana yardım eder misin?”

Horuz “Hayır Çilli Tavuk, ben öyle ekme işlerini pek sevmem. Sana yardım edecek başka birini bul.” Demiş.

Çilli Tavuk kendisine yardım edecek kimseyi bulamayınca üzgün üzgün yavrularının yanına dönmüştü.

Ertesi gün erkenden uyanan Çilli Tavuk, yavrularını da yanına alarak tarlaya gitmiş. Zorda olsa toprağı eşerek elindeki buğday tanelerini toprağa ekmiş. Yavruları da annesine yardım ederek buğday tanelerini sulamışlar.

Gel zaman git zaman derken, bu buğday taneleri büyüyerek bir sürü buğday tanesi olmuşlardı. Nasıl olsa hiç kimsenin kendisine yardım etmeyeceğini düşünen Çilli tavuk bu seferde hiç kimseden yardım istemeden ektiği buğdayları toplamaya başlamış.

Çiftlikte bulunan herkes Çilli Tavuğu izliyor. Ama hiçbiri onun yardımına gitmediği gibi yardım istemesin diye yanına dahi yaklaşmıyorlardı. Buğdaylarını toplamayı bitiren Çilli tavuk buğdayları değirmende öğüttükten sonra yavrularıyla beraber yemek için ekmek yapmaya başladı.

Çilli Tavuğun yaptığı ekmeğin kokusu tüm çiftliğe yayılmıştı. O mis gibi kokuyu takip eden tüm çiftlik sakinleri Çilli Tavuğun evinin önüne gelerek ona, yardıma ihtiyacı olup, olmadığını soruyor. Sonrada komşuluk hakkı olarak biraz ekmeğin kendisine verilmesini istiyordu.

Çilli Tavuk ve yavruları, şaşkın bir şekilde herkese bakıyordu. Buğday ekmek için çoğunun yanına gitmiş ama hiçbiri kendisine yardım etmemişti. Ama mis gibi kokan ekmeği yemek için de şimdi, hepsi birden ona yardım etmeye hazır olduğunu söylüyordu.

Şaşkınlığı üzerinden atan Çilli Tavuk “Hayır, şuan hiçbirinizin yardımına ihtiyacım yok, bu seferde ben ekmeğimi sizinle paylaşmak istemiyorum. Bu ekmeği sadece Köstebek ile paylaşacağım.” Demiş.

Bu güzel Çilli Tavuk ve Yavruları masalı da burada son buldu. Başka güzel Ezop Masalları ile buluşmak üzere hoşçakalın…

Bu hikayenin kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.