Dinazor Masalı

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde çok ama çok uzaklarda dağların kocaman, derelerin upuzun olduğu, yaşayan insanların ise bir dev kadar büyük olduğu nerdeyse sevginin hiç olmadığı bir şehir varmış.

Şehirde yaşayan insanlar bolluk ve bereket içerisinde bir yaşam sürmekte, ama kimse kimseye yardım etmemekteydi.

Şehir halkı sadece çalışıp, para biriktirirdi ki, bir gün sevginin hüküm sürdüğü şehirlere yerleşebilsin.  Ama bu halkın bir problemi varmış. Hiç kimse sevginin hüküm sürdüğü şehrin nerede olduğunu bilmiyordu.

Bir gün, şehrin kuzeyindeki tepeden, kocaman bir yumurta yuvarlanarak şehre doğru yuvarlanmış. Onu gören Halo ismindeki bir adam “ Bu ne kadarda büyük ve kocaman bir yumurtaymış. Acaba bu neyin yumurtası.” Diye kendi kendine söylenmiş.

Hemen yumurtayı alarak eve götürmüş, eşi ve kızı Sera da o yumurtayı görünce çok şaşırmışlardı. Çünkü onlarda daha önce öyle büyük bir yumurta görmemişlerdi.

Küçük kızı Sera, “Babacığım ne olur biz bu yumurtayı ahıra koyup, üzerine saman koyalım. İçinde ne olduğunu çok merak ediyorum.” Demiş.

Kızını kırmayan Halo, yumurtayı ahıra götürerek üzerine saman koyarak sıcak kalmasını sağlamış.

O yumurtayı merak eden Sera, her sabah kalkar kalkmaz yumurtanın yanına gider onu kontrol ederdi. Aradan üç hafta gibi bir süre geçmişti.

Bir sabah her zamanki gibi Ahıra giden Sera, yumurtadan çıtırtı sesleri duyunca hemen üzerindeki samanı kaldırmış.

Yumurtadan şirin mi şirin bir Dinazor çıkmıştı. Sera hemen babasının yanına giderek ona “Yumurtadan çok şirin bir şeyin çıktığını.” Söylemiş.   

Ahıra giden Halo yumurtadan çıkan’ın bir dinazor olduğunu görünce “Oooo kızım bu bir Dinazor yumurtasıymış. Baksana çok tatlı bir Dinazor çıkmış. Onu hemen şu dağın arkasına götürüp, doğaya salmamız lazım.”

Sera “Hayır baba, onu ben büyütmek istiyorum. Ne olur onu götürmeyin.” Diye ağlayarak ısrar etmiş.

Bu arada ahıra gelen Anne de Sera’nın çok istediğini görünce kocasıyla konuşup, Dinazorun evlerinde kalması için kocasını ikna etmişti.

Sera ona “Jo” ismini vermişti. Her gün Dinazor Jo ile vakit geçirir. Ona şehirde olmayan sevgiyi gösterirdi. Çünkü Sera büyüklerinden sevginin çok büyük bir gücünün olduğunu hep işitmişti.

Dinazor Jo ise, Sera’nın kendisine gösterdiği sevgiden o kadar çok memnundu ki, o da Serayı çok seviyordu.

Aradan aylar geçmiş, Dinazor büyüyüp, kocaman olmuştu. Sera ile Dinazor Jo genelde şehrin dışındaki derenin kıyısına gider beraber oyunlar oynardı. Sera Dinazor Joya hep sevgi şehrinden bahseder. Oranın nasıl bir yer olduğunu merak ettiğini söylerdi.

Günler bu şekilde geçip giderken Sera’nın sevgi şehrini görme isteğinin arttığını gören Dinazor. Bir sabah erkenden kalkarak evden çıkmış ve sevgi şehrini aramaya koyulmuş.

Erkenden uyanan sera Dinazor Jo’yu göremeyince beraber gezdiği her yere bakmış. Ama hiçbir yerde bulamayınca üzgün bir şekilde eve geri dönmüş.

Dinazor Jo, az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Şehir şehir dolaşmış. Ama Sera’nın bahsettiği sevgi şehrini bulamamış.

Bir gün dağlarda yalnız başına dolaşırken, çok yaşlı bir Dinazorla karşılaşmış. Jo “ Merhaba, ben aylardır sevgi şehrini arıyorum. Ama o kadar şehir dolaştım. Bir türlü o sevgi şehrini bulmadım. Siz sevgi şehrinin nerede olduğunu biliyor musunuz?”

 Yaşlı Dinazor önce bir gülümsemiş sonra da, “Öyle bir şehir yoktur, ki.”

Jo “Nasıl olur Sera’nın şehrindeki herkes o şehirden bahseder.”

Yaşlı Dinazor. “Otur öyleyse ben sana sevgi şehrinin asıl hikayesinden bahsedeyim.” Demiş ve bir süre duraksadıktan sonra konuşmaya başlamış. “Sevgi şu kainatta yaşayan tüm canlıların içinden gelen bir duygudur. Her canlı sevgisini farklı bir şekilde karşısındakine yansıtır. Bir şehirde yaşayanların birbirlerine olan sevgilerini göstermesi ve bunların sayısının artması, işte o zaman o şehri sevgi şehri yapar.” Demiş.

Jo “Aaaa demek öyle şimdi anladım.” demiş.

Yaşlı Dinazora teşekkür eden Jo, hemen Sera’nın yaşadığı şehre dönerek ona başından geçenleri birer birer anlatmış.

Sera “Öyleyse, gel biz bu şehri sevgi şehrine çevirmek için, uğraşalım ne dersin.”

Jo” Tamam hadi başlayalım.” Demiş

İkisi beraber şehirde yaşayan herkese sevgilerini başkalarına göstermeleri gerektiğini anlatıp, durmuşlar. Aradan bir ay gibi bir süre geçmesine rağmen şehirde yaşayanlar arasında sevgi artmaya başlamıştı bile.

Günler bu şekilde geçip giderken, Sera ve Dinozor Jo’nun gayretleriyle şehir bir sevgi şehri olmuştu. Artık Sera ve Dinozor Jo gibi şehirde yaşayan herkes birbirini seviyor. Birbirine saygı gösteriyordu.

Sera ise her tarafa sevgiyi yaymanın sevinciyle mutlu bir yaşam sürüyordu…

Bu güzel sevgi dolu Dinazor Masalı da burada son buldu. Başka güzel bir Eğitici Masal da buluşmak üzere hoşçakalın…