İmdi Dede Masalı

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde yardım etmesini çok seven, Yufka yürekli bir o kadarda iyi olan ve kasaba halkının kendisine İmdi Dede diye hitap ettiği bir adam varmış.

Kasabadaki hayvanlardan herhangi birinin ayağı kanasa, kanadı kırılsa, kasaba halkı onu alıp İmdi dedenin yanına götürür. Ona emanet ederlerdi.

İmdi Dede ise o hayvancığı evine alır, tedavisini yapar ve karnını doyururdu. İyileşmeyene kadarda onu doğaya salmazdı.

Onun o yufka yürekliliğini bilen kasaba halkı da, o yüzden İmdi Dedeyi çok sever ve onun her dediklerini de yapardı.

İmdi Dedenin çok sevdiği Gül ve Serhat ismi iki torunu vardı. Torunları dedelerinin aksine nerede yaralı bir kedi, köpek veya güvercin görseler onları hiç umursamaz yardım etmekten hoşlanmazlardı.

Torunlarına zaman zaman “ Bakın başka insanlara ve zararsız olan hayvanlara yardım etmek her zaman güzel bir şeydir. Yardım etmeyi düşündüğünüz hayvan zarar veren bir hayvan ise, Ayı, kurt, köpek gibi onlara hiç yaklaşmadan mutlaka bana haber verin.” Der. Yardım etme duygusunun ne kadar güzel bir şey olduğunu öğretmek isterdi.

İmdi Dede bazı günler torunlarını yanına çağırır. Onları başkalarına yardım etmek için kendisiyle götürürdü. Ama Serhat ile Gül istemeye istemeye dedeleriyle birlikte giderlerdi.

Günlerden bir gün kasabaya yağan kar günlerce sürmüş. Çocuklar atkılarını, berelerini ve eldivenlerini takıp, kasaba sokaklarında arkadaşlarıyla birlikte eğleniyorlardı.

Tabiki bu çocuklar arasında Gül ile Serhat da vardı. Serhat bir süre sonra oynamaktan sıkılınca “Gül hadi gel kasabanın dışına gidelim. Oradan kasabayı seyredelim.”

Gül “Ama burada arkadaşlarla kaymak daha eğlenceli.”

Serhat “Ben sıkıldım. Gelmiyorsan tek başıma giderim.” Diyerek yola çıkmış.

Serhat’ı yalnız bırakmak istemeyen Gül’de biraz düşündükten sonra Serhat’ın arkasından koşarak ona yetişmiş.

İkisi beraber kasabanın dışına çıkmışlardı. Gül az ileride bir ağaç olduğunu görünce “Serhat hadi gel şu küçük ağacın altına gidip, biraz oturalım.” Demiş

O ağacın yanına gittiklerinde, ağacın üstüne çıkmış, miyavlayarak adeta onlardan yardım isteyen beyaz tüylü, mavi gözlü küçük bir kedi yavrusu görmüşler.

Önce ikiside kedi yavrusuna pek kulak asmamışlar. Ancak Kedi yavrusunun durmadan yardım istercesine miyavlamasına dayanamayan Gül ile Serhat birbirine bakmışlar.

Gül ”Serhat bizim bu kediye yardım etmemiz lazım. Baksana yardıma ihtiyacı var.”

Serhat “Evet, haklısın, ben ağacın dalını eğdiğim vakit sende kediyi dalın üzerinden al, ama dikkat et yavru kedi yere düşmesin.” Demiş

Serhat ağacın dalını tutarak dikkatlice eğince Gül de dalın üzerindeki yavru kediyi alıp, kucaklamıştı.

O anda hem Serhat, hemde Gül çok mutlu olmuştu. Çünkü ilk defa isteyerek bir kediye yardım etmişlerdi.

Yavru kediyi kucaklarından indirmeyerek doğruca İmdi Dede’nin yanına götürmüşler.

Torunlarının kucağında şirin mi şirin bir yavru kedi olduğunu gören İmdi Dede, çok sevinmişti. Gülümseyerek “ Bu yavru kedicik çok acıkmış. Onun karnını doyurmak ister misiniz?” diye sormuş.

Gül ile Serhat birlikte “Evet” demişler. Hemen dedelerinin kendisine verdiği sütü bir kaba koyarak yavru kedinin karnını doyurmuşlar.

Bir süre sonra kendine gelen kedi onlarla oynayınca ikiside çok mutlu olmuşlardı.

Artık hem Gül hemde Serhat isteyerek başkalarına yardım etmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu anlamışlardı.

Bu güzel İmdi Dede Masalı da burada son buldu. Başka Eğitici Masallar ile tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın…

Bu hikayenin kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.