Kanguru Hopidik

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde annesinin kesesindeyken gezmeyi çok seven Hopidik isminde bir yavru kanguru varmış.

Kanguru Hopidik sürekli annesine “Annecim haydi gezmeye gidelim. “Dermiş.

Anne Kanguru “Hopidik sen artık büyüdün. Yalnız başına gezebilirsin. Benim yapmam gereken işler var.” Dermiş.

Ama Hopidik “Hayır, anne ben tek başına gidemem. Bu seferde beraber gidelim. ” Der ve ısrar edermiş.

Anne yavrusunun ısrarına dayanamayarak onu kesesine koyar, nereye gitmek isterse oraya götürür. Akşam olmadan da eve dönerlerdi.

Eve geldiklerinde epey yorgun düşen Anne kanguru, yorgunluktan hemen yatardı. 

Bugün son, bugün son derken aradan epey bir zaman geçmişti. Bir sabah yine Hopidik “Hadi anne beraber gezmeye gidelim.” Diyerek ısrar etmeye başlayınca, Anne “Hayır Hopidik, artık yeter. Ne kadar ısrar etsende bu sefer seninle gelmeyeceğim.” Demiş.

Annesinin bu sefer kararlı olduğunu gören Hopidik, ilk defa tek başına gezmeye çıkmıştı. Öylece çayırlarda kimi zaman zıplayıp, kimi zaman yuvarlanan Hopidik’in hiç arkadaşı olmadığından canı çok sıkılıyordu.

Ne yapmalıyım diye düşünürken, aklına annesinin çok sevdiği çiçekleri toplayarak ona sürpriz yapmak gelmiş.

Hopidik kendisine yapacak bir iş bulmuştu. Hemen ormana giderek etrafına bakına bakına dolaşmaya başladı. Dağın yamacında rengarenk çiçeklerin olduğunu görünce koşarak oraya doğru gitti.

Çiçekler o kadar güzel kokuyorlardı ki, önce onlara öyle bir baktı. Hepside birbirinden güzeldi. Bir tanesini koparmak için elini uzattı. Tam koparacaktı ki, bir karınca “Hayır! Koparma.” Diye seslendi.

Küçük Kanguru, kimin konuştuğunu görmek için etrafına bakındı. Ama kimseyi göremeyince tekrar elini çiçeğe uzatınca, Karınca “Aşağı bak ben buradayım. Bu çiçekler bizim her şeyimiz. Ne olur onları koparmayın. ”demiş.

Kanguru Hopidik ”Peki koparmam. ” diyerek yoluna devam etti. Bir süre dolaşan Minik Kanguru bu sefer bir sürü Papatya’yı görünce sevinçle Papatyalara doğru koşmuş.

Papatyaların yanına giden Küçük kanguru onları koparmak için eğilince vız vız eden bir Arı “Lütfen Papatyalarımızı koparmayın.”

Hopidik “Ama annem, papatyaları çok seviyor. Onun için birkaç tane toplayacaktım.”

Arı vız vız “Ben Papatyalar yerine sana biraz bal versem. Onu annene götürsen olur mu?”

Hopidik çok sevinmişti “Bal mı? Evet, annem balıda çok sever.”

Arı vız vız, Hopidik’i bal kovanının yanına götürerek ona istediği kadar bal vermiş.  Bu duruma çok sevinen kanguru “Teşekkür ederim. Arı kardeş.” Diyerek yoluna devam etmiş.

Bir süre daha dolaştıktan sonra güneşe bakan küçük kanguru Hopidik, artık akşama az bir vakit kaldığını görünce eve dönmeye karar vermiş.

Zıplaya zıplaya eve doğru giderken annesinin çok samimi arkadaşı Tavşan ile karşılaşmış. Tavşan “Hayrola Hopidik, tek başına nereden gelip, nereye gidiyorsun.” Diye sormuş.

Hopidik “Başlamış başına gelenleri anlatmaya.”

Gülümseyen Tavşan “Beni burada bekle, annenin çok sevdiği bir şey var bende.” Diyerek gitmiş.

Çok geçmeden geri dönen Tavşan bir sepet dolusu Fındığı Hopidik’e uzatarak “Bunları da annene ver.” Demiş.

Tavşan’a teşekkür eden Kanguru Hopidik, eve doğru sevinçle gitmiş. Eve varınca “Annecim, annecim bak sana neler getirdim.” Diyerek Arı vız vızın verdiği balı ve Tavşan’ın verdiği fındığı annesine uzatmış.

Çok sevinen Anne ona sarılarak “Günün nasıl geçti yavrum.”

“Çok güzel geçti.” Diyerek o gün yaşadıklarını annesine anlatmış.

Anne Kanguru “ Çiçekler oldukları yerde daha güzeller, iyi ki onları kopartmamışsın.” Demiş. Yavru kanguru ise o günden sonra hiçbir çiçeği koparmamış…

İşte çocuklar bu güzel Kanguru Hopidik Masalı da burada son buldu Başka Kısa Anadolu Masalları ile buluşmak üzere hoşçakalın…

Bu masalın kaynak gösterilmeden yayınlanması ve paylaşılması yasaktır…