Kuğu Çifti ile Kaplumbağa Masal ve Hikayesi

Kuğularla iyi birer dost olan kaplumbağa yaşadıkları gölün kurumasıyla birlikte yeni yerler bulma arayışı içine girmelerini konu edinen çok güzel bir kaplumbağa masalı. Her yaş çocuk için uygundur. İyi okumalar…

Kuğu Çifti ve Kaplumbağa Masalı

Bir zamanlar, bir gölün etrafında bir kaplumbağa ile bir çift kuğu beraber dostça yaşarlardı. Kaplumbağa ve kuğular boş zamanlarını beraber geçirerek birbirlerine her zaman hikayeler anlatıyor, gölde su içmeye gelen bütün hayvanlarla ilgili dedikodu yapıyorlardı.

Özellikle de kaplumbağa fazla konuşmayı çok severdi, her zaman konuşacak, söyleyecek bir sözleri vardı.

Bir yıl hava çok kurak geçtiğinden, yağmurlar hiç yağmadı ve göl çok çabuk kurmaya başladı. Kuğular bu durum karşısında çok kaygılıydı. Nihayet yaz mevsiminin susuz geçmesiyle birlikte göl tamamen kurumuştu.

Susuz bir gölde kuğular yaşayamayacaklarından, acilen bir göl bulmaları gerekliydi. Bu duruma kaplumbağa ve bütün dostları da çok üzülüyordu çünkü kuğular onun en çok sevdiği dostlarıydı.

Kuğular ümitsizlik içerisinde beklerlerken kaplumbağa, onlara; “hem uzun hemde çok güçlü kanatlarınız var, onlar sayesinde her yere kolaylıkla uçabilir, bol miktarda suyu bulunan bir göl daha bulabilirsiniz” demişti.

Böyle bir göl bulabildiklerinde üçü de oraya taşınabileceklerdi.

Kuğular bu öneriyi kabul etti ve göl aramak için uçtular. Birkaç saatlik uçuştan sonra daha mükemmel bir göl buldular. Hemen bu müjdeli haberi kaplumbağaya verdiler.

Ama kaplumbağa pek sevinmedi çünkü yeni buldukları göl kaplumbağanın yürüyemeyeceği kadar uzak bir mesafedeydi. Kaplumbağa oraya nasıl gidebilirdi ki? Kuğular da bu güzel ve konuşkan arkadaşlarını da geride bırakmak istemediler.

Kaplumbağa bir süre daha düşündü ve başka bir plan daha yaptı. Kuğulardan gagaları ile tutabilecekleri sağlam bir sopa bulmalarını istedi. Kaplumbağa ağzıyla sopaya tutunacaktı, kuğularla beraber yeni göle uçacaklardı.

Kuğular, bu fikirden hoşlandı, ancak kaplumbağanın kendini tutamayarak, yine çok konuşmaya başlayıp düşebileceğinden dolayı endişe ettiler.

Sonrada dostları olan Kaplumbağaya; “Seni kendimizle taşıyabiliriz ama uçarken ağzını açmamaya ve konuşmamaya dikkat etmelisin,” diye. Sonrada sözlerine devam ettiler; ‘Sen o kadar uzun süre sessiz kalabilir misin?’

Kaplumbağa “Tabiki,” dedi kaplumbağa arkadaşlarına bir süre sessizlikten sonra “Dikkatli olacağım merak etmeyin, ne zaman konuşmayı bırakacağımı da iyi biliyorum.”

Kuğular, kaplumbağanın dediği gibi yaptılar. Güçlü bir sopa buldular ve her kuğu bir ucunu gagasında tuttu. Kaplumbağa ağzıyla tutunup ortada kaldı ve üçü de böylece göle doğru uçtular.

Uçmak kaplumbağanın başına gelen en heyecan verici şeydi. İlk defa çevreyi o kadar yüksekten bakıyordu. Çevreyi hayretle izliyor, bir şeyler söylemek için adeta can atıyordu, ama sakin kalması gerektiğini de biliyordu.

Nihayet uçarak kuğuların bulduğu göle ulaştılar. Bol ve güzel masmavi suyla dolu göl geniş bir alanı fazlasıyla kaplıyordu, maviliği, çok güzelliği görülmeye değerdi. Kaplumbağa heyecanla; ‘Bu ne kadar da güzel bir göl!’ der demez, konuşmaması gerektiğini hatırladı ama artık çok geç olmuştu.

Kaplumbağanın ağzı bastondan kaydı ve zavallı kaplumbağa yükseklerden hızlıca aşağı düştü. Kuğular, sevimli arkadaşlarının bu hazin sonunu görürken çok da üzüldüler ama yapacakları artık onlarında yapacağı bir şey de yoktu.

Kaplumbağa da ne zaman konuşması gerektiğini öğrendi ama çok geç oldu. Geldik masalımızın sonuna. Diğer masalları okumayı unutmayın.