Tavşan İle Kirpi

Anne ve baba Kirpinin evde olmadığı bir günde evde yalnız kalan kirpi kardeşlerden Tombik “ Canım annemin çorbasını istedi. Yapmasını biliyor musun? “

Suskun  “ Tabiki yapmasını biliyorum. “ diyerek tencereyi ocağın üstüne koyduktan sonra teker teker malzemeleri tencerenin içine koymuş. Bir süre sonra pişen çorbanın tadına bakan suskun “Çorba pişmek üzere ama sanki bir şeyler eksik.”

Tombik “ Neyin eksik olduğunu biliyor musun?”

Suskun “Hayır bilmiyorum.” Demiş. Sonrada “Şimdi buldum eksik olan havuç. Ama evde havuç kalmamış. ” Demiş.

Epey acıkan Tombik “Ben bulurum.” Diyerek doğruca ormandaki en hızlı koşucu olan Tavşan’ın evine gitmiş. Kirpiyi bahçesinde gören Tavşan “Hey Kirpi, senin bu bahçede ne işin var.” Diye sormuş.

 “ Benim adım Tombik.”

 “Tombik mi ne tuhaf bir isim.” Diyerek gülmeye başlamış.

“Hiçte komik değil.” diyen Tombik, Tavşana yaklaşınca ayağı kayıp sırt üstü düşmüş.  Ona bakan Tavşan ona hiç yardım etmeyerek kahkahalarla gülmeye başlamış.

Düştüğü yerden kalkan Tombik kızgınlıkla“ Ortada komik bir durum yok ki, niye gülüyorsun.”

“Sen çok komik bir kirpisin. Tamam gülmüyorum. Ne istiyorsun.” Dedikten sonra tekrar gülmeye başlamış.

Daha çok kızan kirpi tavşana bir ders vermek istemiş. “Buraya sizden ödünç bir havuç istemek için gelmiştim.”

“Öyle söylesene kirpi, bahçe havuçla dolu, istediğin kadar alabilirsin.”

“Bana bir tane yeter.” Diyerek bahçeden bir havuç almış. Bahçeden çıkmak üzereyken Tavşan “Hey kirpi,  benimle hızlı koşma yarışına var mısın?”

 Tavşan’a bakan Kirpi onun kadar hızlı koşamayacağını biliyormuş ama onun konuşmalarından o kadar çok incinmişti ki, hiç düşünmeden evet diye cevap vermiş.

“Ne zaman istersen o zaman yarışalım.”

“Kardeşim benden havuç bekliyor. Birazdan gelirim.” Diyerek hızlıca eve gitmiş. Suskun’a o havucu verdikten sonra oturup, başından geçenleri suskuna anlatmış.

Suskun “ Sen onu koşuda geçemezsin ki”.

Tombik “Biliyorum haydi karnımızı doyuralım.” Diyerek pişen çorbayla bir güzel karınlarını doyurduktan sonra beraber Tavşan’ın bahçesine gitmişler. 

O anda Tavşan bahçeyle uğraşıyormuş. Yaramaz “Hey Tavşan, şimdi yarışalım mı?”

Gülümseyen Tavşan “Olur.” Demiş.

Çeşmenin başına giden Tavşan ile Kirpi kendilerine hakem tayin ettikleri Suskun’un yarışı başlatmasını beklemişler.

Suskun “Başlayın.” diye bağırınca

Tilki ile Kirpi yarışa başlamışlar. İki adım atan Tavşan üçüncü adımı atınca ayağı kayıp, sırtüstü düşmüş. Yarışa devam etmeyen Kirpi hemen Tavşan’ın yardımına koşmuş.

Düştüğü yerden kalkması için kendisine yardım eden kirpiye “Tombik, sen yarışı kazanabilirdin. Niye devam etmedin.”

“Sen bu haldeyken ve yardıma ihtiyacın varken ben yarışı kazansam ne olacak ki, benim için sana yardım etmek yarışmaktan daha önemli.” Demiş.

O anda yaptığı yanlışı anlayan Tavşan o günden sonra hiç kimseyle alay etmemiş ve Tombik’in de arkadaşı olmuştu.

Bu güzel Tilki ile Kirpi Masalı da burada son buldu. Başka Çocuk Masalları ile buluşmak üzere hoşçakalın…