Minik Deve Masalı

Minik Deve Masalı, Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde çok uzaklarda bulunan bir deve çiftliğinde çok şirin bir deve ile ailesi huzur içerisinde yaşarmış.

Bu ailenin minik bir o kadar şirin olan yavrusu varmış,  Anne deve, her nereye giderse gitsin  minik yavruyu da kendisiyle götürür, onu sürekli eğiterek hayatta kalması için ona bütün tecrübelerini aktarırmış.

Acıktı mı? yiyeceği nerelerde bulacağını, tehlikelerden nasıl korunacağını ona öğretmek için çabalar dururmuş.

Günlerden bir gün, uzun bir seyahate çıkılacağından kervan hazırlıkları  yapılmaya başlanmıştı, hazırlıklar bitince yüklerin çoğu anne devenin sırtına yüklenmişti, sıcak havanın da verdiği etkisiyle oldukça zorlu bir yürüyüş yapıyorlarmış.

Minik deve, tüm zorluklara aldırış etmeden, hoplaya zıplaya oyunlar oynuyor doyasıya eğleniyormuş. Anne deve ise minik yavruyu sürekli ikaz ediyor ve yavaş olması ve kendisini yormaması gerektiğini söylüyormuş.

Minik deve ise, tüm uyarılara hiç aldırış etmeden hoplamaya, zıplamaya ve oyun oynamaya devam ediyormuş.

Bir süre sonra sıcaklar etkisini iyice göstermiş, Anne devenin sırtındaki yükler gittikçe daha ağır gelmeye  başlamıştı, derken çölde bir kum fırtınası kopmuş.

Minik deve ilk defa böyle bir fırtına ile karşı karşıya kalmıştı, bir ara korkudan annesinin yanına sığınır gibi olmuş, ama kum fırtınası çok fazla sürmemiş kısa bir süre sonra dinmiş.

Anne deve  hemen etrafına bakarak yavrusunu arıyormuş,  etrafında yavrusunu göremeyince çok korkmuş ama biraz daha iyice baktıktan sonra kum fırtınasının sürüklediği yavrusunun kendisine doğru koştuğunu görünce çok sevinmiş.

Ah be yavrum sen niçin söz dinlemezsin? Az kalsın kaybolacakmışsın demiş.

Yolculukları devam ediyormuş ama Minik deve o kadar çok yorulmuş ki artık yürüyecek hali kalmamış bu sefer annesine;

“Anneciğim,  ne olur biraz yavaş yürüyebilir misin? Çok yoruldum, sana yetişmekte zorlanıyorum”. demiş.

Bunun üzerine anne deve,

 “Ah be yavrum, benim elimden bir şey gelmiyor ki? Görüyorsun yular benim elimde değil ki, yular sahibimizin elinde, eğer o benim yavaş yürümemi isterse o zaman  yavaş yürürüm, hızlı yürümemi isterse de  o zaman hızlı yürüyorum, dur derse durmak, koş derse de koşmak mecburiyetindeyim, şunu  hiçbir zaman unutma eğer yular başkasının elinde olunca her zaman kuralları o koyar. Şimdi sende gayret et ve kendini fazla yormadan biraz hızlı yürü,  yoksa azar işiteceğiz.”  demiş

Yavru deve annesinin kendisine ikazlarını şimdi anlamaya başlamış ve annesine hak vermişti o günden sonra asla annesinin sözünden çıkmamış ve her zaman mutlu bir hayatı olmuş.