Sakanın Eşeği Hikayesi

Günlerden bir gün çok fakir bir saka, o sakanın da çok sevdiği bir eşeği vardı. Eşek çok bakımlı ve güzel bir eşek iken zamanla çok zayıf ve çelimsiz bir hale gelmişti. Sırtında bir sürü yara çıkmaya başlamıştı. Artık eskisi gibi bol bol arpa bulmak yerine çoğu zaman yiyecek ot bile bulamıyordu.

Günler bu şekilde geçip giderken bir gün eşeği ile birlikte pazardan eve doğru giden saka eski bir tanıdığı ile karşılaşmış. Bu Padişahın atlarına bakan bakıcıymış. Sakayı da çok iyi tanıyormuş.

Önce birbirlerinin hal hatırını sorduktan sonra bakıcı “Bu zavallı eşeğe ne olmuş, neredeyse zayıflıktan kemikleri sayılacak durumda.” demiş.

Saka üzgün bir şekilde yana yakıla bakıcıya başından geçenleri anlatmaya başlamış.

 “Sevgili dostum sende biliyorsun ki bu aralar ben hali vakti yerinde olan biri değilim artık çok fakirim, o yüzden şu zavallı hayvana bile bakamıyorum.” demiş.

Padişahın ahır başı olan adam “İstersen sen şu hayvancağızı birkaç günlüğüne bana ver. Padişahın ahırında bir güzel besleyeyim, ona atların özel yeminden verirsem, biraz olsun düzelir.” demiş.

Saka önce eşeğini vermek istemedi ama eşeğinin haline bakınca bu sefer ona vermeye karar vermiş. Ahır başı eşeği alarak padişahın ahırına götürmüş. Eşek ahırın güzelliğini ve oradaki bakımlı atların halini görünce:

 “Yarabbi burası ne kadar güzel! Bu nasıl bir iş, bu atlar senin yarattığında ben senin yarattığın bir mahluk değil miyim? Bir benim halime bak, birde onların durumuna bak, böyle olur mu?” diye söylenmiş.

Aradan bir hafta gibi bir süre geçtikten sonra ülkede savaş çıkmıştı. Ahırda bulunan atlar eyerlenip savaşa gidecek askerlere teslim edilmiş.

Günlerce sürmüş olan savaşın bitmesinden sonra atlar ahıra geri döndüğünde her birinin vücudunun yüzlerce yara bere içinde kaldığı, hatta bir kısmının vücudunda ok uçlarının olduğunu görünce şaşırmış.

O an atların ayakları bağlandıktan sonra veterinerler geldi. Başladılar onların vücutlarındaki ok uçlarını çıkarmaya  ve onları tedavi etmeye, onların o halini izleyen eşek, daha önce söylediklerinden ve düşündüklerinden dolayı çok pişman olmuştu. O günden sonra şikayet etmemeye ve haline şükretmeye başlamış.

Bu güzel masal da ilginizi çekebilir: Gerçek Prenses Andersen Masalları