Ayşe Fatma Kuzular Masalı

Anne Koyunun yavrularından birinin ismi Ayşe diğerinin ise Fatma’ymış.  Küçük kuzular çoğu zaman annesi olmadan tek başına dışarı çıkmazlardı. Annesi evde oluğu zamanlarda bahçeye çıkarak oyunlar oynarlarmış.

Zaman zamanda anneleri Ayşe ile Fatma’yı alarak ormanda daha önce görmedikleri yerlerde gezdirmeye götürür. Ormanın tüm güzelliklerini yavrularına gösterir. Akşam olunca da yavrularına bazen Hain kurt hikayesi ‘ni bazende çilli tavuk ve yavruları masalı ‘nı anlatırdı.

Bir gün Ayşe “Annecim niye her defasında farklı yerlere gidiyoruz ki?” demiş.

Annesi tam cevap verecekken ondan daha büyük olan Fatma “ Olurda bu ormanda yalnız kalırsak bilmediğimiz yerleri tanımak ve eve geri dönebilmemiz için. Annemiz bize her yeri tanıtıyor.” Demiş.

Anne, yavru kuzu Fatma’nın cevabını beğenmişti. “İşte o yüzden Ayşecim.”demiş

Günler bu şekilde geçip giderken, sonbahar mevsiminin gelmesiyle birlikte yiyeceklerinin azaldığını gören Anne koyun, Ayşe ve Fatma kuzuları yanına çağırarak “Yavrularım kışı geçirebilecek kadar yiyeceğimiz yok. O yüzden yiyecek bir şeyler toplamak için uzaklara gitmem gerekiyor. Ama size daha öncede hikayesini defalarca anlattığım hain kurt sürekli buralarda dolaşmaktadır. Ben gittikten sonra sizi kandırmasından korkuyorum.”

Fatma “Anne sen hiç merak etme biz içeride güvendeyiz sen gelene kadar da dışarı çıkmayız.”

Ayşe “Evet anne dışarı çıkmayız.”

Anne koyun “ Tamam da kurt çok kurnaz biri,  o yüzden size Ayşe Fatma Kuzular ben size şeker getirdim. Demeyene kadar kapıyı çalan ben olsam bile açmayın.” Demiş

Ayşe ile Fatma annesine sen merak etme kimseye kapıyı açmayız diyerek birazda olsa onu rahatlatmışlar. İşin ilginç yanı ise kurt kapının arkasında anne ve yavru kuzuların tüm dediklerini sessizce dinliyordu.

Ertesi gün erkenden kalkan anne koyun, hazırlıklarını yaptıktan sonra yavrularını bir kez daha uyararak yola çıkmış.

Anne koyunun uzaklaştığını gören Kurt “Anne gitti o yavrular benim artık. Ha ha haha.” Diyerek biraz bekledikten sonra evin kapısını çalmış.

Annelerinin hemen dönmesi mümkün değildi. Fatma kapının önüne gelerek “Kim o” diye seslenmiş.

Hain Kurt “ Ayşe Fatma kuzular ben size şeker getirdim.”

Fatma “Sen annemiz değilsin. Senin sesin kalın ve ürkütücü.”

Bu sefer sesini incelten Kurt “Sesini incelterek boğazıma yiyecek bir şeyler takılmıştı o yüzden sesim kaba çıkıyordu.  Ayşe Fatma kuzular ben size şeker getirdim.” Demiş

Ayşe “Bu annem kapıyı aç.”

Fatma “Hayır bekle” diyerek kapıyı aralamış. Kurdun ayağını görünce kapıyı tekrar kapatmış. “Sen hain kurtsun. “ demiş.

Kurt “Off” diyerek beyaz toprağın bulunduğu yere giderek üzerinde iyice yuvarlanmış ve her yerini beyaza bürüdükten sonra tekrar kuzuların evinin önüne gelerek “  Ayşe Fatma kuzular ben size şeker getirdim. Açın kapıyı”

Fatma “ Önce bir ayağını göster ki sana inanalım.” Demiş.

Kurt bembeyaz olmuş ayağını uzatarak göstermiş. Fatma ve Ayşe onu anneleri olduğunu sanarak kapıyı açmışlar. Hemen Ayşe ile Fatma kuzuları yakalayan kurt onları ormana götürüp, kafesin içine koymuş. “Hahaha siz benimle baş edeceğinizi mi sandınız?” diyerek kahkaha atmaya devam etmiş.

Akşam olmak üzereyken eve dönen anne koyun, kapılarının açık olduğunu görünce hızla eve koşmuş, etraf dağınıkmış, yavruları da yokmuş.

Kurdun işi olduğunu anlayan Anne koyun, kurdun evine doğru gitmiş. Kurdun bir ağacın altında mışıl mışıl uyuduğunu görünce sessizce yaklaşarak kuyruğuna bir ip bağlayarak ipin diğer ucunu da ağaca bağlamış.

Etrafa bakınan Anne koyun, yavrularının kafeste olduğunu görünce sevinçle kafesin kapısını açarak dışarı çıkarmış.

Bu esnada çıkan gürültü sebebiyle uyanan Kurt, kuyruğunun bağlı olduğunu fark etmeden anne koyuna saldırmak için hızla koşunca, kuyruğu kopan kurdun canı çok yanmış.

Anne koyun yavrularıyla birlikte güvenli bir şekilde eve dönmüştü. O günden sonra kendi derdine düşen kurt bir daha anne koyun ve kuzuların olduğu bölgeye gitmemiş.

Anne ve kuzular bir ömür mutlu bir yaşam sürmüşler.

Bu güzel Ayşe Fatma Kuzular Masalı da burada son buldu. Başka Anadolu Masalları ile buluşmak üzere hoşçakalın…