Masallar OkuTembel Ayı Ve Arı Hikâyesi
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde yüksek dağların arkasında her tarafın yemyeşil olduğu, kuşların o güzel sesiyle şarkı söylediği bir ülke varmış.
Bu ülkede çok iyi birer arkadaş olan tembel mi tembel bir Ayı ve çalışkan bir Arı yaşarmış.
Her sabah erkenden kalkan Minik Arı, bal yapmak için çalışmaya gider. Ayı ise öğlene kadar yuvasında yatar. Öğleden sonra karnını doyurmak için dışarı çıkarmış.
Bir gün yine geç saatte uyanan Ayı, Arı arkadaşını ziyarete gitmişti. “Merhaba Arı kardeş. Artık seninle pek görüşemiyoruz. “
Arı “ Her sabah sizin evin yanından geçiyorum. Her zaman uykudasın. O kadar çok uyuyarak kendine zarar vermiyor musun.”
Ayı ” Biliyorsun ben uyumayı çok seviyorum. Keşke hep uykuda kalabilsem. Böyle kalkıpta yiyecek bir şeyler aramak zorunda kalmasaydım.”
Çalışkan Arı şaşırmıştı. Arkadaşının yanlış yaptığını, böyle giderse kışın aç kalacağını biliyordu. O yüzden ona yardım etmek istemiş. “Tamam da Ayı kardeş, şuan bizler çalışmazsak, kışın yiyecek bir şeyler bulamayız. Kış mevsimi gelmek üzere, kış için bir hazırlık yaptın mı? Yiyecek bir şeyler biriktirdin mi?” diye sormuş.
Ayı “Yok, şuan yiyecek bir şeyler bulabiliyorum. O zaman da bulabilirim. Kim uğraşacak öyle erkenden kalkıp, kış için yiyecek toplamakla.” Diye cevap vermiş.
Arı arkadaşını ikna edemeyeceğini anlayınca “Bu şekilde uyumaya devam edersen, ileride çok büyük sıkıntılar yaşayabilirsin. Şuan müsaaden olursa çalışmam lazım.” Diyerek bal yapmak için çiçeklere doğru uçmaya başlamış.
Ayı arkadaşının kendisini boşu boşuna yorduğunu düşünerek, karnını doyuracak bir şeyler bulduktan sonra uyumak için yuvasına geri dönmüş.
Gel zaman, git zaman derken kış mevsimi gelip çatmıştı. Hava aniden değişmiş, kar yağmaya başlamıştı. Kar’ın yağmasıyla birlikte, yaz mevsimi boyunca çalışıp, kış için hazırlık yapan herkes sıcacık evlerinde Kış mevsiminin tadını çıkartırken, Tembel ayı her zamanki gibi öğlene doğru uyanmış.
Epey üşüdüğünü fark eden Tembel Ayı, kış için yiyecek biriktirmediği gibi, evinin bakımını dahi yapmamıştı. Karnı da çok acıkmıştı. O yüzden yiyecek bir şeyler bulmak için dışarı çıkmış. Her tarafın kar ile kaplı olduğunu görünce de, ne yapacağını bilememiş ve saatlerce etrafta dolaşıp durmuş. Ancak bir lokma dahi yiyecek bulamamıştı.
O akşam aç yatan Ayı, ertesi gün yine yiyecek bulmak ümidiyle akşama kadar dolaşmış. Ancak yine yiyecek bir şeyler bulamayınca. Bu sefer arkadaşı Arıdan yardım istemek için onun evine giderek “Arı kardeş, Arı kardeş…” diye seslenmiş.
Kapıyı açan Arı, “Oooo Hoş geldin, Ayı kardeş.”
Ayı” Hoş bolduk, senin yardımına ihtiyacım var. ”
Arı” Tabiki, elimden gelen bir iş ise, hemen yardım ederim.”
Ayı “Dünden beri dolaşıp, durdum. Ama bir lokma yiyecek dahi bulamadım. Çok acıktım. Yiyecek bir şeyler bulmam için bana yardım eder misin? ”
Arı” Etmesine ederim. Ancak sende çok iyi biliyorsun ki, şu lapa lapa yağan Kar’ın altında hiçbirimiz yiyecek bir şeyler bulamayız. Ama bildiğim bir mağara var. Arı arkadaşlar bal yapmak için oraya gitmişlerdi. Seni oraya götürebilirim. Orada fazla bal var ise sana verirler. ” Demiş.
Beraber o mağaraya gitmişler. Arı, kraliçe Arıya arkadaşı ayının durumunu anlatarak, yardım istemiş. Kraliçe Arı, fazla olan balları tembel ayıya vermiş. Tembel Ayı ve Arı, Kraliçe Arıya teşekkür ederek evlerine dönmüşler.
Tembel Ayı o gün aç kalarak tembelliğin ne kadar kötü bir şey olduğunu anlamıştı. O günden sonra da, tembelliği bırakarak bir sonraki yaz mevsimi boyunca, kış için çalışmış ve bir daha açlık çekmemiş. Ve bir ömür çalışkan bir ayı olarak mutlu bir yaşam sürmüş.
Bu güzel Tembel Ayı ve Arı Masalı da burada son buldu.
Bu masalın kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.
Başka güzel Uyku Masalı okumak ister misiniz?
