Masallar OkuBir Varmış Bir Yokmuş Masalı
Günlerden bir gün bir şehirde çok samimi iki arkadaş olan Mete ile Cem zamanının büyük bir çoğunluğu birlikte geçirirlermiş. Ama iki arkadaşın çok az ortak noktası varmış.
Mete arkadaşlarını eğlendirmesini ve paylaşmasını çok seven ve onlarla zaman geçirmek isteyen akıllı bir çocukmuş. Özellikle Masal anlatmasını çok sevdiğinden, oyun oynamak yerine arkadaşlarına masal anlatmayı tercih edermiş.
Cem ise bırak masal anlatmayı, sırf arkadaşını kırmamak için onun anlattığı masalları dinler, masalın kısa sürmesi içinde sürekli dua edermiş. Çünkü o oyun oynamayı daha çok severmiş.
Mete masal anlatacağı zamanlarda her zaman “Bir varmış bir yokmuş” diye masala başlar, bir süre duraksadıktan sonra masalın devamını getirirmiş.
Bunu bilen arkadaşları Mete’yi gördükleri zaman şakayla “Bir varmış bir yokmuş.” Diyerek gülümserlermiş. Mete bu duruma pek üzülmez. Hatta onlarla beraber güler, sonrada muhabbet edermiş.
Yaz tatilinde köye giden Mete yaşlıların anlattığı masalları çok merak ediyormuş. O yüzden akşam olunca ninesine sürekli “Bana masal anlat.” dermiş.
Ninesi ise önce gülümser sonrada küçükken öğrenmiş olduğu köy masallarını anlatmaya başlarmış.
Mete ise her defasında ninesini dinlerken uykuya dalar. Sabah uyanır uyanmaz ninesinin yanına gidererek, masalın kalan kısmını anlatmasını istermiş.
Meteyi çok seven Ninesi, elinde iş olsa dahi onu kırmaz, elindeki işi bırakıp, ona tekrardan anlatmaya başlarmış.
Mete köyde birçok masal öğrenmişti. Sabırsızlıkla şehre geri dönüp, arkadaşlarına da anlatmak istiyormuş.
Günler çabucak geçmiş, anne ve babası dönüş hazırlıklarına başlamışlardı. Hazırlıklar bittikten sonra Ninesinin yanına giden Mete ona sarılarak, teşekkür ettikten sonra arabaya binerek ailesiyle birlikte yola koyulmuşlar.
Uzun bir yolculuğun sonunda eve vardıklarında, annesinden izin alan Mete, mahalledeki arkadaşlarını bulmak için koşarak parka gitmiş.
Arkadaşı Cem’in salıncakta sallandığını görünce, sevinçle ona doğru koşmuş. Onu gören Cem “ Oooo bir varmış bir yokmuş. ” Demiş gülümseyerek, sonrada “Hoş geldin Mete, bu seneki tatiliniz çok uzun sürdü. Kendini özlettin. Hadi gel beraber oynayalım.” Demiş.
Mete “Hoş bulduk, evet biraz uzun sürdü. Ama çok güzel masallar öğrendim. Şimdi sana anlatmamı istersin. Ancak diğer arkadaşlarımız burada yok. Onlar parka gelince size anlatmaya başlarım.” Demiş.
Cem gülümseyerek “Bu konu da haklısın, herkes gelsin öyle anlatırsın.” Demiş.
Mete ile Cem birlikte bir süre oynadıktan sonra, arkadaşlarının parka gelmediklerini görünce, vedalaşarak evlerine gitmişler.
Mete akşam yemeğini yedikten sonra dışarda çocuk seslerini işitince hemen pencerenin önüne giderek dışarı bakmış. Arkadaşları dışarıda can oyunu oynuyorlarmış.
Anne ve babasından izin alan Mete’de hemen dışarı çıkarak arkadaşlarıyla birlikte bir süre oynadıktan sonra bir kenarda oturup, onlarla sohbet etmeye başlamış.
Ayşe “Mete, senin masallarını özledik. Yeni masallar öğrendin mi?” diye sormuş.
Gülümseyen Mete “Tabiki öğrendim. Sabahtan beri sabırsızlıkla bir araya gelmenizi bekliyorum. Hemen en beğendiğim masalları size anlatayım.” Demiş.
“Bir varmış bir yokmuş.” Diye başlamış masala, sonrada sırasıyla ninesinden öğrendiği birkaç masalı anlatmış.
Onu dinleyen arkadaşları hiç ses çıkarmadan sonuna kadar dinlemişler. Sonrada ona teşekkür etmişler.
Aysun “Mete bunlar köylerde anlatılan masallar mı?”
Mete “Evet” Demiş.
Aysun “Hepside birbirinden güzeldi. Bize anlattığın için sana çok teşekkür ederiz.” Demiş.
Bu arada, anneler pencereye çıkarak teker teker çocukları eve çağırmış. Bir varmış bir yokmuş masalı da burada bitmiş. Uyumayan çocuklarda gözlerini kapatıp uykuya dalmış. Hoşçakalın…
Bu masalın izin alınmadan veya kaynak gösterilmeden yayınlanması, çoğaltılması ve kopyalanması yasaktır.
Bu masallar da ilginizi çekebilir
