Okumayı Sevmeyen Çocuğun Hikayesi

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal pireler berber iken, bir zamanlar kocaman bir şehirde yaşayanlar arasında Despina isminde bir kız çocuğu varmış ki kitap okumayı hiç sevmezmiş. Onun aksine kardeşleride anne ve babasıda kitap okumayı çok sever boş zamanlarını ya masal okuyarak yada hikaye okuyarak geçirirlermiş.

Günlerin bir gün Despina her zaman yaptığı gibi dışarı çıkıp arkadaşlarıyla oynadıktan sonra eve geri dönmüştü. Evde tek bir çıtırdı dahi yoktu. Despina ilk önce kimsenin evde olmadığını düşünmüştü. Mutfağa gidince annesinin önüne dizdiği kitaplardan birini eline alıp, okuduğunu görmüş.

“Off” diyen Despina Ablaları ile beraber kaldığı odaya çıkmış. Bir ablasının elinde, Keloğlan Masalı, diğer ablasının elinde ise Tatlı Köpek Masalı kitabı olduğunu görünce yine “Off.” Dedikten sonra kendi kendine “Böyle güzel bir havada dışarıda eğlenmek ve arkadaşlarla sohbet etmek varken, bunlar niye kitap okuyarak zamanlarını öldürüyorlar.” Diye söylenmiş.

Bir süre ablalarını izleyen Despina “Elimde olsaydı, şehirdeki tüm kitapları ortadan kaldırırdım ki, kimse kitap okumasın.” Diye düşünmeye başlamış. Sonrada mutfağa gidip, suyunu içtikten sonra tekrardan dışarı çıkmış.

Bu sefer tek başına da olsa kırlarda koşup, eğlenmek istiyormuş.  Kırlara doğru koşarken ayağı bir taşa takılıp, yere düşmüştü.

Toprak yumuşak olduğundan, Despinanın canı çok acımamıştı. O esnada ortaya çıkan uzun sakallı bir büyücü “Merhaba güzel kız, beni tutsak olduğum yerden kurtardığın için sana çok teşekkür ederim. Şimdi bende sana bir iyilik yapmak istiyorum. Dile benden ne dilersen.” Demiş.

O anda Despina’nın aklına kitap okuyan kişiler gelmişti. Elini çenesinin altına koyan Despina bir süre düşündükten sonra “Şu Masal kitapları varya Tavşan Masalı, Kız Masalı gibi, hatta tüm kitapların ortadan kaybolmasını istiyorum.”  Demiş.

Büyücü sihirli asasını yere üç defa vurarak bir şeyler söylemiş. Sonrada “İsteğin gerçekleşti, şehirdeki bütün kitaplar yok oldu.” Demiş.

Despina o an çok mutlu olmuştu. Dolaşmaktan vazgeçerek eve doğru koşmaya başlamış. Eve vardığında Annesi ve kardeşlerinin üzgün bir şekilde kitaplarının kaybolduğundan bahsettiklerini görünce hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi davranarak odasına çıkmış.

Okumayı sevmeyen Despina okul kitaplarıda olmadığından ertesi gün okulda ders işlenmeyeceğini, o yüzden arkadaşlarıyla hangi oyunu oynayacağının hayalini kuruyormuş.

Sabah uyanır uyanmaz kahvaltısını yaptıktan sonra okula giden Despina herkesin kitaplardan bahsettiğini görünce neşeyle sırasına gidip, oturmuştu.

Öğretmen sınıfa girince okumayı sevmeyen çocuklar, dersin olmayacağını düşünürlerken, öğretmenleri “Çocuklar, hepinizin durumdan haberiniz vardır. Dün tüm kitaplar, aniden ortadan kayboldu. Şehirde bir tek kitap dahi kalmamış. Ama o kitaplar olmasa dahi, bizler daha önce okuyup, öğrendiklerimizi birbirimize aktarmalıyız değil mi? “ demiş.

Sınıftaki birkaç kişi hariç hepside “Evet öğretmenim.” Demişler.

O ders Despina’nın hayal ettiği gibi geçmemişti. Dersler devam etmişti. Okul çıkışı direk kırlara doğru giden Despina Keloğlan, Pinokyo, Kırmızı Başlıklı Kız, Pamuk Prenses gibi birçok Masal kahramanının kendi aralarında konuştuklarını görmüş.

Hepside kendi kitaplarının ortadan kaybolması yüzünden üzgünlermiş. Kitaplarda okuyana anlatmak istedikleri olumlu mesajlar ile okuyanların ne kadar geliştiklerinden bahsedince, onları izleyen Despina yanlış bir şeyler yaptığının farkına varmıştı. Kendisi okumayı sevmiyor diye herkesi okumaktan mahrum bırakması büyük bir hataydı. Bunu anlayan Despina Büyücü ile karşılaştığı yere doğru koşarak gitmiş.

Oraya varınca “Büyücü, büyücü neredesin.” Diye bağırmış.

Büyücü ortaya çıkmıştı. “Ooo benim kurtarıcım gelmiş. Bir şey mi isteyecektin.” Diye sormuş.

Despina “Ben kitapların yok olmasını isteyerek hata yaptım. Ne olur kitaplar yine ortaya çıksın.” Demiş.

Büyücü “ Tamam.” Diyerek sihirli asasını çıkarttığı gibi üç kere yere vurmuş ve tekrardan sihirli sözler söyledikten sonra “Herkesin kitabı geri verildi.” Demiş.

Despina daha önceden olduğundan daha mutluymuş. Büyücüye teşekkür ederek eve dönmüş. Annesi ve ablaların kitaplarının geri dönmesinden mutlu olduklarını görünce oda çok mutlu olmuştu. Hatta o günün akşamı ilk defa ablasının en kısa hikayeler kitabını eline alarak okumaya başlamış ve o günden sonra o da okumayı sevmeye başlamış.

Okumayı Sevmeyen Çocuğun Hikayesi de burada son buldu. Tekrardan buluşmak üzere hoşçakalın.

Bu masalın izin alınmadan veya kaynak gösterilmeden yayınlanması, çoğaltılması ve kopyalanması yasaktır.